۱۵۱.امام صادق عليه السلام :مردى نزد پيامبر صلى الله عليه و آله آمد و گفت : بهترينِ اهل مسجد ، كيست ؟
فرمود : «كسى كه بيشتر خدا را ياد كند» .

۱۵۲.تاريخ بغداد ـ به نقل از جابر بن عبد اللّه ـ :پيامبر خدا فرمود : «مسجدها ، بازارى از بازارهاى آخرت اند . هر كس وارد آن شود ، ميهمان خداست . پذيرايى آن (مسجد) ، آمرزش است و درودش [به كسى كه وارد آن مى شود ، ]ارجمند داشتن است . پس براى سود جستن ، بكوشيد » .
گفته شد : اى پيامبر خدا! چه چيزى سودبخش است ؟
فرمود : «دعا و اشتياق داشتن به خداى متعال» .

۱۵۳.سنن أبى داوود ـ به نقل از ابوسعيد خُدرى ـ :روزى پيامبر خدا وارد مسجد شد و به مردى از انصار به نام ابو اُمامه برخورد . به وى فرمود : «اى ابو اُمامه! چه شده كه در غير وقت نماز ، در مسجد نشسته اى ؟» .
گفت : غصّه ها و قرض هايى كه گريبانم را گرفته است ، اى پيامبر خدا!
فرمود : «آيا به تو سخنى نياموزم كه اگر بگويى ، خداوند عز و جل ، غصّه را از تو دور مى سازد و بدهى تو را مى پردازد؟» .
ابو اُمامه مى گويد كه گفتم : آرى ، اى پيامبر خدا .
پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود : «هر صبح و شام بگو : خداوندا! من از غم و اندوه ، از ناتوانى و سستى ، و از بُزدلى و تنگ چشمى ، و از غالب شدن قرض و سلطه مردم بر خود ، به تو پناه مى برم » .
ابواُمامه مى گويد : آن چنان كردم و خداى عز و جل ، غم و غصّه مرا از ميان برد و قرض مرا پرداخت كرد .

۱۵۱.الإمام الصادق عليه السلام :جاءَ رَجُلٌ إلَى النَّبِيِّ صلى الله عليه و آله فَقالَ : مَن خَيرُ أهلِ المَسجِدِ؟ فَقالَ : أكثَرُهُم للّهِِ ذِكرا . ^۱

۱۵۲.تاريخ بغداد عن جابر بن عبد اللّه عن رسول اللّه صلى الله عليه و آله :المَساجِدُ سوقٌ مِن أسواقِ الآخِرَةِ ، مَن دَخَلَها كانَ ضَيفَ اللّهِ ، قِراهُ ^۲ المَغفِرَةُ ، وتَحِيَّتُهُ الكَرامَةُ ، فَعَلَيكُم بِالرَّباحِ .
فَقيلَ : يا رَسولَ اللّهِ ، ومَا الرَّباحُ؟ قالَ : الدُّعاءُ ، وَالرَّغبَةُ إلَى اللّهِ تَعالى . ^۳

۱۵۳.سنن أبي داوود عن أبي سعيد الخدري :دَخَلَ رَسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله ذاتَ يَومٍ المَسجِدَ فَإِذا هُوَ بِرَجُلٍ مِنَ الأَنصارِ يُقالُ لَهُ أبو اُمامَةَ ، فَقالَ : يا أبا اُمامَةَ ، ما لي أراكَ جالِساً فِي المَسجِدِ في غَيرِ وَقتِ الصَّلاةِ ؟ قالَ : هُمومٌ لَزِمَتني و دُيونٌ يا رَسولَ اللّهِ ، قالَ : أفَلا اُعَلِّمُكَ كلاماً إذا أنتَ قُلتَهُ أذهَبَ اللّهُ عَزَّوجَلَّ هَمُّكَ و قَضى عَنكَ دَينَكَ؟ قالَ : قُلتُ : بَلى يا رَسولَ اللّهِ .
قالَ : قُل إذا أصبَحتَ وإذا أمسَيتَ : اللّهُمَّ إنّي أعوذُ بِكَ مِنَ الهَمِّ وَ الحُزنِ ، و أعوذُ بِكَ مِنَ العَجزِ وَ الكَسَلِ ، و أعوذُ بِكَ مِنَ الجُبنِ وَ البُخلِ ، و أعوذُ بِكَ مِن غَلَبَةِ الدّينِ و قَهرِ الرِّجالِ .
قالَ : فَفَعَلتُ ذلِكَ ، فَأَذهَبَ اللّهُ عَزَّوجَلَّ هَمّي ، و قَضى عَنّي دَيني . ^۴