حديث
۱۱۷.امام على عليه السلام :انسان ، دو امتياز دارد : خِرد و گويايى . با خِرد ، بهره مى گيرد ، و با گويايى ، بهره مى رساند .
۱۱۸.امام على عليه السلام :[ارزشِ] انسان ، به دو عضو كوچك است : به دلش و زبانش . اگر بجنگد ، دليرانه (با دلى قوى) مى جنگد ، و اگر سخن بگويد ، گويا [و رسا] مى گويد .
۱۱۹.امام على عليه السلام :كمال مرد به شش چيز است : به دو كوچك ترينش ، و دو بزرگ ترينش ، و دو وضعيّتش . دو كوچك ترين او عبارت اند از : دل و زبان او . اگر بجنگد ، دليرانه مى جنگد ، و اگر سخن بگويد ، گويا [و رسا ]سخن مى گويد . دو بزرگ ترين او عبارت اند از : خِرد و همّت او .
و دو وضعيّتش عبارت اند از : دارايى و زيبايى او .
۱۲۰.امام على عليه السلام :اى مردم ! در انسان ، ده كار است كه زبانش آنها را انجام مى دهد : [زبان ]گواهى است كه از درونْ خبر مى دهد ، داورى است كه به دعواها پايان مى بخشد ، گوينده اى است كه با آن پاسخ داده مى شود ، ميانجى اى است كه با آن به نيازها رسيدگى مى شود ، وصف كننده اى است كه به وسيله آنْ چيزها شناخته مى شوند ، فرماندهى است كه به نيكى فرمان مى دهد ، و اندرزگويى است كه از زشتى باز مى دارد ، تسليت دهنده اى است كه به وسيله آنْ غم و اندوه ها تسكين مى يابند ، و حاضرجوابى است كه به وسيله آنْ كينه ها كنار مى روند ، و شيرينى است كه گوش ها از آن لذّت مى برند .
۱۲۱.امام على عليه السلام :اگر زبان نبود ، انسان ، جز يك نقش مجسّم يا حيوان سرگردان ، چيزى نبود .
۱۲۲.امام على عليه السلامـ در حكمت هاى منسوب به ايشان ـ: همان گونه كه ظرف هاى سفالين با آزمودن از طريق صدايشان شناخته مى شوند و سالم از شكسته آنها تميز داده مى شود ، انسان نيز به گفتارش آزموده مى شود و معلوم مى گردد كه چه در چنته دارد . ۱
