6 / 6
فراموشى
قرآن
«و چون به انسان گزندى رسد ، توبه كنان ، پروردگارش را مى خواند . سپس چون از جانب خود به او نعمتى دهد ، آن [گزندى] را كه در رفع آن ، پيش تر به درگاه او دعا مى كرد ، فراموش مى نمايد و براى خدا همتايانى قرار مى دهد تا [خود و ديگران را ]از راه او گم راه گرداند . بگو: «به كفرت اندكى برخوردار شو كه تو از اهل آتشى»» .
«پيش از اين ، با آدم پيمان بستيم ؛ [ولى آن را] فراموش كرد و براى او عزمى نيافتيم» .
«و هرگاه به انسان گزندى رسد ، ما را به پهلو خوابيده يا نشسته يا ايستاده، مى خواند و چون گزندش را از او برطرف كنيم ، چنان مى رود كه گويى ما را براى گزندى كه به او رسيده ، نخوانده است . اين گونه ، براى اسرافكاران ، آنچه انجام مى دادند ، زينت داده شده است» .
«پس هر گاه به انسان گزندى رسد ، ما را بخواند . سپس چون از جانب خود به او نعمتى دهيم ، بگويد: «آن را به دانش خود يافته ام» . نه چنان است ؛ بلكه آن ، آزمايشى است ، ولى بيشترشان نمى دانند» .
حديث
۱۵۰.امام صادق عليه السلام :انسان، انسان ناميده شده است ، چون دچار نسيان [و فراموشى ]مى شود . خداوند عز و جل فرموده است: «و پيش از اين با آدم پيمان بستيم ؛ [ولى آن را] فراموش كرد» .
ر . ك : توسعه اقتصادى بر پايه قرآن و حديث : بخش پنجم / فصل يكم : فخر فروشى با ثروت / زيان هاى فخر فروشى با ثروت / فراموش كردن خدا .
