۱۸۶.امام على عليه السلام :كمال ، در سه چيز است : شكيبايى بر گرفتارى ها ، خوددارى در برابر خواهش ها ، و كمك كردن به جوينده [ى كمك] .

۱۸۷.امام على عليه السلام :هرگاه خوبى هاى مرد از بدى هايش بيشتر باشد ، او كامل است . هرگاه خوبى ها و بدى هايش برابر باشد ، او به هم پيوسته است ، و اگر بدى هايش ازخوبى هايش بيشتر باشد ، او هلاك شونده است .

۱۸۸.امام على عليه السلام :[انسانِ] كامل ، كسى است كه جدّى او بر شوخى اش چيره باشد .

۱۸۹.امام على عليه السلام :جامه حيا بپوش ، و زره وفادارى بر تن كن ، و برادرى را نگه دار ، و با زنان ، كمتر سخن بگو تا بلندمرتبگى ات كامل شود .

۱۹۰.امام على عليه السلام :آگاهى انسان از كاستى اش ، نشانه كمال و فراوانى فضل اوست .

۱۹۱.امام على عليه السلام :خود را ناقص نمى شمُرَد ، مگر شخص كامل .

۱۹۲.امام على عليه السلام ـ در شعر منسوب به ايشان ـ :
كامل ترينِ مردم ، كسى است كه به كاستى خويش آگاه تر باشد
و خواست و آز خويش را بيشتر سركوب كند .
پس عافيت را به هيچ بهايى مفروش
و هيچ دردى را ، به جهت ناچيز بودن آن ، دستِ كم مگير .

۱۸۶.الإمام عليّ عليه السلام :الكَمالُ في ثَلاثٍ : الصَّبرُ عَلَى النَّوائبِ ، وَالتَّوَرُّعُ فِي المَطالِبِ ، وإسعافُ الطّالِبِ . ^۱

۱۸۷.عنه عليه السلام :إذا كانَت مَحاسِنُ الرَّجُلِ أكثَرَ مِن مَساويهِ فَذلِكَ الكامِلُ ، وإذا كانَ مُتَساوِيَ المَحاسِنِ وَالمَساوِي فَذلِكَ المُتَماسِكُ ، وإن زادَت مَساويهِ عَلى مَحاسِنِهِ فَذلِكَ الهالِكُ . ^۲

۱۸۸.عنه عليه السلام :الكامِلُ مَن غَلَبَ جِدُّهُ هَزلَهُ . ^۳

۱۸۹.عنه عليه السلام :تَسَربَلِ الحَياءَ وَادَّرِعِ الوَفاءَ وَاحفَظِ الإِخاءَ وأقلِل مُحادَثَةَ النِّساءِ ، يَكمُل لَكَ السَّناءُ . ^۴

۱۹۰.عنه عليه السلام :مِن كَمالِ الإِنسانِ ووُفورِ فَضلِهِ ، استِشعارُهُ بِنَفسِهِ النُّقصانَ . ^۵

۱۹۱.عنه عليه السلام :ما نَقَّصَ نَفسَهُ إلّا كامِلٌ . ^۶

۱۹۲.عنه عليه السلامـ في الشِّعرِ المَنسوبِ إلَيهِ ـ:

أَتَمُّ الناسِ أَعْلَمُهُم بِنَقصِهْ
وأَقمَعُهُم لِشَهوَتِهِ وحِرْصِهْ
فلاتَستَغْلِ عافِيَةً بشيءٍ
ولا تَستَرخِصَنْ داءً لِرُخْصِهْ .^۷