۵۵.تفسير القمّى ـ در باره سخن خداوند :«و شما را گونه گون آفريد» ـ : [امام عليه السلام ] فرمود : «دگرگون در گرايش ها، اراده ها و خواست ها» .
۵۶.تفسير القمّىـ در باره اين سخن خداوند متعال :«و انسان را از سُلاله اى از گِل آفريديم»ـ: [امام عليه السلام ] فرمود : «سلاله ، عبارت از عصاره غذا و آب است كه تبديل به نطفه مى شود . نطفه ، اصلش از سُلاله است ، و سُلاله ، از عصاره غذا و آب ، فراهم مى آيد ، و غذا ، منشأش گِل است . پس اين است معناى فرموده او كه : « از سُلاله اى از گِل آفريديم . سپس او را نطفه اى در جايگاهى استوار ، قرار داديم» ، يعنى در رحِم . «سپس نطفه را عَلَقه ساختيم . بعد ، عَلَقه را گوشتْ پاره اى ساختيم و گوشتْ پاره را استخوان ساختيم . سپس به استخوان ، گوشت پوشانديم . سپس آن را آفرينشى ديگر پديدار ساختيم ، پس آفرين بر خدا كه بهترينِ آفرينندگان است!» . اين است تحوّل از مرحله اى به مرحله ديگر . پس هر گاه نطفه در رحِم قرار گيرد ، چهل روز به صورت نطفه است ، سپس عَلَقه مى شود .
۵۷.امام صادق عليه السلامـ از امير مؤمنان ، در باره گونه هاى خلقت سؤال شد . فرمود :«آفرينش ، بر سه گونه است : يكى آفرينش اختراعى ، ۱ چنان كه خداى سبحان مى فرمايد : «آسمان ها و زمين را در شش روز آفريد» و [دوم ]آفرينش مرحله اى ، چنان كه مى فرمايد : «شما را در شكم هاى مادرانتان ، آفرينش پس از آفرينش در تاريكى هاى سه گانه خلق كرد» . و مى فرمايد : «او كسى است كه شما را از خاكى ، سپس از نطفه اى . . . آفريد» . و [سوم] آفرينش تقديرى ، ۲ چنان كه عيسى عليه السلام فرمود : «آن گاه كه از گِل مى آفرينى» تا آخر آيه .