باب سوم : حكمت هاى عقيدتى و سياسى

فصل يكم : امامت

1 / 1

گوناگونى پيشوايان

۱۰۳.الفتوح :امام حسين عليه السلام رفت تا به ذات عِرق ^۱ رسيد . در آن جا مردى از بنى اسد به نام بِشْر بن غالب را ديد و از او پرسيد : «از كدام قبيله اى ؟» .
گفت : از بنى اسد .
فرمود : «اى برادر بنى اسدى! از كجا مى آيى ؟» .
گفت : از عراق .
فرمود : «وقتى عراقيان را ترك كردى ، چگونه بودند ؟» .
گفت : اى فرزند دختر پيامبر خدا ، آنها را در حالى پشتِ سر نهادم كه دل هايشان با تو و شمشيرهايشان با بنى اميّه بود .
امام حسين عليه السلام به او فرمود : «اى برادر عرب ! راست گفتى . خداى ـ تبارك و تعالى ـ هر چه بخواهد ، مى كند و هر چه اراده كند ، حكم مى رانَد» .
مرد اسدى به امام عليه السلام گفت : اى فرزند دختر پيامبر خدا! از سخن خداى متعال به من خبر ده : «روزى كه هر دسته از مردم را با پيشوايشان فرا مى خوانيم» .
امام حسين عليه السلام فرمود : «آرى ، اى برادر بنى اسدى ! آنها دو گونه پيشوا هستند : پيشواىِ هدايت كه به هدايت فرا مى خواند و پيشواى گم راهى كه به بيراهه فرا مى خوانَد . هر كس ، دعوت پيشوايى هدايت را پاسخ دهد ، به بهشتْ رهنمون مى شود و هر كس ، به پيشواى گم راهى پاسخ گويد ، به دوزخ درمى آيد» .