۲۰۴.كمال الدينـ به سندش ، از امام حسين ، از امام على عليهماالسلام ـ: پيامبر خدا فرمود : «اى على! تو و امامان از نسل تو ، پس از من ، حجّت هاى خدا بر خلق او هستند و نشانه هاى هدايت در ميان مردمان . هر كس يك تن از آنان را انكار كند ، مرا انكار كرده است و هر كس يكى از شما را نافرمانى كند ، مرا نافرمانى كرده است و هر كس به يك نفر از شما جفا كند ، به من جفا كرده است و هر كس به شما بپيوندد ، به من پيوسته است و هر كس از شما اطاعت كند ، از من اطاعت كرده است و هر كس با شما دوستى كند ، با من دوستى كرده است و هر كس با شما دشمنى ورزد ، با من دشمنى ورزيده است ؛ زيرا شما از گِل من آفريده شده ايد و من از شمايم» .

۲۰۵.كفاية الأثرـ به نقل از ابوخالد كابلى ، از امام زين العابدين ، از امام حسين عليهماالسلامـ: بر پيامبر خدا درآمدم و چون متفكّر و غمگين و اندوهگين بود ، پرسيدم : اى پيامبر خدا! چه شده است كه تو را انديشناك مى بينم ؟
فرمود : «اى پسر عزيزم ! روح الأمين ، نزد من آمد و گفت : اى پيامبر خدا ! [خداى ]والاى برتر ، به تو سلام مى رساند و مى فرمايد : تو پيامبرى ات را تمام كردى و روزگارت را به پايان بردى . پس اسم اكبر [خدا] و ميراث علمى و آثار علم نبوّت را نزد على بن ابى طالب بگذار كه من ، زمين را رها نمى كنم ، جز آن كه در آن ، عالمى باشد كه طاعت و ولايت من ، با او شناخته شود كه من ، آگاهى از غيب را از نسل تو نمى گُسلم ، همان گونه كه از نسل ديگر پيامبرانِ ميان تو و آدم عليه السلام نگسستم » .
گفتم : اى پيامبر خدا ! پس از تو چه كسى اختياردار اين كار است ؟
فرمود : «پدرت على بن ابى طالب ، برادر و جانشين من است و پس از على ، حسن ، فرمان رواست و سپس ، تو و نُه فرزندت ، دوازه امامى هستيد كه ولايت را در اختيار داريد . سپس ، قائم ما قيام مى كند و دنيا را از انصاف و عدل ، آكَنده مى سازد ؛ همان گونه كه از ظلم و ستم ، پُر شده است و سينه گروهى را كه مؤمن و پيرو او هستند ، شفا مى دهد» .