۱۳۲.امام على عليه السلام :از نشانه هاى حكمت ، فرمانبردارى از بالا دست و گرامى داشتن همتايان و انصاف با زيردستان است.
۱۳۳.امام على عليه السلام :[ نمونه اى ] از رفتار حكيمانه اين است كه : با بالا دستِ خود ، جدال نكنى و زيردستان را خوار نسازى و به كارى كه در توان تو نيست، نپردازى و زبانت با دلت، و گفتارت با رفتارت مخالفت نكند و در آنچه نمى دانى ، سخن نگويى و كارها را به هنگام روى آوردن (فراهم شدن زمينه انجام دادن آن) رها نسازى و به هنگام پشت كردن، پيگيرى نكنى.
۱۳۴.امام على عليه السلام ـ در حكمتهاى منسوب به ايشان ـ :با آزاد مردان ، تنها با بزرگوارى رفتار كنيد ، با مردمانِ متوسط ، با ميل و هراس ، و با مردمان پست ، با خوارى.
۱۳۵.امام على عليه السلام :مردم را بر سنّتها و آيينشان برپاى دار و [چنان كن ]كه بى گناهان ، از تو احساس امنيت كنند و بدكاران ، از تو بترسند؛ و به مرزها و كناره هاى شهرها رسيدگى كن.
۱۳۶.امام على عليه السلام :بپرهيز از هر كارى كه آزاده اى را از تو بِرَماند، يا جايگاه تو را خوار سازد ، يا بدى را به سويت سرازير كند ، و يا عقوبتى را بدان عمل در رستاخيز ، به دوش كشى!
۱۳۷.امام على عليه السلام ـ در حكمتهاى منسوب به ايشان ـ :برخى از مردمان اند كه اگر بر نيكى شان بيفزايى ، تو را كوچك كنند و اگر آنان را دوستِ ويژه قلمداد كنى ، تو را سبُك سازند .
خشنودى شان را جايگاهى نيست كه آن را بشناسى، و خشمشان مكانى ندارد كه از آن بپرهيزى . اگر با اينان برخورد داشتى ، دوستى هاى عمومى را با آنان به كار بند و آنان را از دوستى خصوصى، محروم ساز ، تا آنچه به آنان روا داشتى ، مانعى باشد در برابر آسيبهاى آنان ، و آنچه را از آنان دريغ داشتى ، بردارنده احترام آنان شود.
