۱۳۶۸۶.عنه عليه السلام :إعجابُ المَرءِ بِنَفسِهِ دَليلٌ عَلى ضَعفِ عَقلِهِ . ^۱

۱۳۶۸۷.عنه عليه السلام :مَن صَحِبَ جاهِلاً نَقَصَ مِن عَقلِهِ . ^۲

۱۳۶۸۸.عنه عليه السلام :ما مَزَحَ امرُؤٌ مَزحَةً إلاّ مَجَّ مِنَ عَقلِه مَجَّةً . ^۳

۱۳۶۸۹.عنه عليه السلام :مَن تَرَكَ الاستِماعَ مِن ذَوي العُقولِ ماتَ عَقلُهُ . ^۴

۱۳۶۹۰.الإمامُ الباقرُ عليه السلام :ما دَخَلَ قَلبَ امرِئٍ شَيءٌ مِنَ الكِبرِ إلاّ نَقَصَ مِن عَقلِهِ . ^۵

۱۳۶۹۱.الإمامُ الكاظمُ عليه السلام :مَن سَلَّطَ ثَلاثا عَلى ثَلاثٍ فَكَأنَّما أعانَ هَواهُ عَلى هَدمِ عَقلِهِ : مَن أظلَمَ نورَ فِكرِهِ بِطولِ أمَلِهِ ، و مَحا طَرائفُ حِكمَتِهِ بِفُضولِ كَلامِهِ ، و أطفَأ نورَ عِبرَتِهِ بِشَهَواتِ نَفسِهِ ، فَكَأنَّما أعانَ هَواهُ عَلى هَدمِ عَقلِهِ ، و مَن هَدَمَ عَقلَهُ أفسَدَ عَلَيهِ دينَهُ و دُنياهُ . ^۶

(انظر) الطمع : باب 2385. العُجب : باب 2474.

۱۳۶۸۶.امام على عليه السلام :خودپسندى آدمى، نشانگر سستى خرد اوست.

۱۳۶۸۷.امام على عليه السلام :هر كه با نادان همنشينى كند، از خردش كاسته شود.

۱۳۶۸۸.امام على عليه السلام :هيچ كس شوخى و مزاحى نكرد مگر اين كه اندكى از عقل او كاسته شد.

۱۳۶۸۹.امام على عليه السلام :هر كه به خردمندان گوش نسپارد، خردش بميرد.

۱۳۶۹۰.امام باقر عليه السلام :در دل آدمى چيزى از كِبر وارد نشد، مگر اين كه از خرد او كاسته شد.

۱۳۶۹۱.امام كاظم عليه السلام :هر كه سه چيز را بر سه چيز چيره گرداند، چنان است كه هواى نفْس خويش را در راه نابود كردن خِردش يارى رسانده باشد: هر كه با آرزوىِ دراز خود، فروغ انديشه اش را تاريك سازد و با سخنان زيادى، بدايع حكمت خويش را از بين برد و با خواهشهاى نفْس خود، پرتو عبرت و پندآموزى خويش را خاموش گرداند؛ چنان است كه هواى نفس خود را در راه نابود كردن خردش يارى رسانده باشد و هر كه خردش نابود شود دين و دنيايش تباه گردد.