۱۶۳۶۴.عنه عليه السلام :إنّما البَصيرُ مَن سَمِعَ فَتَفَكَّرَ ، و نَظَرَ فأبصَرَ ، و انتَفَعَ بالعِبَرِ ، ثُمّ سَلَكَ جَدَدا واضِحا يَتَجنَّبُ فيهِ الصَّرعَةَ في المَهاوي . ^۱

۱۶۳۶۵.عنه عليه السلام :رَحِمَ اللّهُ امرأً تَفَكَّرَ فاعتَبَرَ ، و اعتَبَرَ فأبصَرَ (أقصَرَ) ، فكأنَّ ما هُو كائنٌ مِن الدنيا عَن قَليلٍ لم يَكُن ، و كأنَّ ما هُو كائنٌ مِن الآخِرَةِ عمّا قَليلٍ لم يَزَلْ . ^۲

۱۶۳۶۶.عنه عليه السلام :مَن تَفَكَّرَ أبصَرَ . ^۳

۱۶۳۶۷.عنه عليه السلام :فَأفِقْ أيّها السامِعُ من سَكرَتِكَ ، و استَيقِظْ مِن غَفلَتِكَ ، و اختَصِر مِن عَجلَتِكَ ، و أنعِمِ الفِكرَ فيما جاءَكَ على لِسانِ النبيِّ الاُمِّيِّ صلى الله عليه و آله مِمّا لا بُدَّ مِنهُ و لا مَحيصَ عنهُ . ^۴

۱۶۳۶۸.عنه عليه السلام ـ في صفةِ المؤمنِ ـ :مَشغولٌ وَقتُهُ ، شَكورٌ صَبورٌ ، مَغمورٌ بفِكرَتِهِ . ^۵

۱۶۳۶۹.عنه عليه السلام :فاتَّقُوا اللّهَ عِبادَ اللّهِ تَقيَّةَ ذي لُبٍّ شَغَلَ التَّفكُّرُ قَلبَهُ ، و أنصَبَ الخَوفُ بَدَنَهُ . ^۶

۱۶۳۶۴.امام على عليه السلام :بصير كسى است كه بشنود و بينديشد، ببيند و بينا شود و از عبرتها بهره گيرد. سپس راه آشكار و روشن را در پيش گيرد و از افتادن در پرتگاههاى آن، بپرهيزد.

۱۶۳۶۵.امام على عليه السلام :خداوند رحمت كناد كسى را كه بينديشد و پند گيرد و پند گيرد و بينا شود . گويى آنچه از دنيا باقى است بزودى از بين مى رود و آنچه از آخرت است همواره خواهد بود.

۱۶۳۶۶.امام على عليه السلام :هر كه بينديشد، بينا شود.

۱۶۳۶۷.امام على عليه السلام :پس، اى شنونده! از مستىِ خويش به هوش آى و از خواب غفلتت بيدار شو و از شتابت بكاه و در آنچه از زبان پيامبر امّى، صلى الله عليه و آله ، براى تو آورده شده و از آن گزير و گريزى نيست، نيك بينديش.

۱۶۳۶۸.امام على عليه السلامـ در وصف مؤمن ـفرمود : وقتش [به كار و عبادت] پُر است و سپاسگزار و شكيباست و غرق در انديشه خويش مى باشد.

۱۶۳۶۹.امام على عليه السلام :اى بندگان خدا! از خدا بترسيد، همچون ترسيدن خردمندى كه انديشيدن دل او را به خود مشغول ساخته و ترس [از خدا ]پيكرش را رنجور و نزار كرده است.