حديث، حيث سياسى مهمّى دارد، گرفتار توجيه ها و تحريفها ى معنوى مختلفى شده است. به يك نمونه از اين تحريفها اشاره مى كنم تا بدانيم اين تحريفها چه قدر عاميانه و ساده است.
ابن كثير در«البدايةوالنهايه» (5/227، حوادث سال دهم هجرى) مى نويسد:
فصل فى ايراد الحديث الدال على انه(ص) خطب بمكان بين مكة و المدينة مرجعة من حجة الوداع قريب من الجحفه يقال له غديرخم، فبيّن فيها فضل على بن ابى طالب و برائة مما كان تكلّم فيه بعض من كان معه بأرض اليمن.
چنانكه ملاحظه مى شود، وى به سادگى اين حديث را توجيه مى كند كه حضرت رسول الله(ص)، صد هزار نفر را در آن روز گرم و سوزان، در يك جا نگه داشت تا به آنها فضل على را گوشزد كند و او را از گلايه هايى كه همسفران وى در سفر يمن داشتند، تبرئه كند!

5- علوم حديث: شيعه از حديث غدير چه مسائل عقيدتى را استفاده مى كند؟

آيةالله آصفى: شيعه به اين حديث، بر امامت و ولايت مطلق امام على بن ابى طالب(ع) بعد از رسول اللّه(ص)، استدلال مى كند. و با قراين و شواهدى كه در همين حديث آمده، مقصود از كلمه«مولى» را ولايت امر و اوّلويت بر مسلمانان مى داند.
همچنين شيعه معتقد است ولايت و امامت امام على(ع) كه در اين حديث آمده، به امر خداست و هيچ ولايتى و امامتى بى اذن خدا مشروعيت ندارد. به اين مطلب آيه«بلاغ» و «اعتصام» دلالت دارد: «ياايّهاالرسول بلّغ ما انزل اليك من ربّك و ان لم تفعل فما بلغت رسالته و الله يعصمك من الناس»(مائده۶۷). اين آيه مباركه، به تصريح جمعى از مفسران و محدثان، روز هجدهم ذوالحجّه(روز غدير) در خصوص