حديث را حفظ كرد و هدف الهى را كه همان هدف پيامبر(ص) بود تحقّق بخشيد، چرا كه گفتيم هدف از رخداد غدير تنها دستيابى اميرمؤمنان(ع) به جايگاه حكومت در ميان مسلمانان نبوده،ـ با اينكه بايد چنين مى شد ـ چرا كه پيامبر(ص) عهد شكنى مردم را پيش بينى مى كرد؛آرى هدف اصلى تر، تثبيت پايه اصيل امامت در اسلام بود كه از مهمترين پايه هاى اسلام است.
توجّه به اين بينش نسبت به رخداد غدير، براى ما روشن مى سازد كه چرا حضرت زهرا(س) كه سرور زنان عالم است، خود را فدا مى كند تا نگذارد امام على(ع) را مجبور به بيعت با ابوبكر كنند.
اين موضعگيرى حضرت زهرا(س) شبيه كارى است كه سيدالشهدا كرد و خود را در راه تثبيت اصل اسلام در برابر يزيد و حكومت ستمگرى كه اسلام و احكام آن را تهديد مى كرد، قربانى نمود.
امامان ديگر نيز به اين رويداد مهّم در مناسبتهاى گوناگون احتجاج جسته اند.
حضرت زهرا(س)، امام حسن مجتبى(ع)، امام حسين(ع)، امام باقر(ع)، و ديگر امامان به اين حديث استدلال كرده اند، گرچه اين احتجاجات در تاريخ به تفضيل نيامده است ولى اجمالاً بازگو شده است(مراجعه شود به: الاحتجاج:1/273،74-2/296؛ المراجـعات:265ـ274؛الغديـر: 1/156ـ213).

10- علوم حديث: محقّقان و پژوهشگران برجسته اى را كه درباره حديث غدير به پژوهش پرداخته اند معرّفى كنيد.

آيةالله حكيم: در ميان پژوهشگران، عالمان شيعى اهتمام بيشترى به حديث غدير داشته اند و بر همين پايه است كه مى بينيم گروهى از عالمانْ كتابها و بحثهايى را به اين رويداد اختصاص داده اند؛ از پيشينيانْ ابن عقده و ابن جرير طبرى و ديگران،