حاكميت حاكمان ظالم، همواره دوستداران اهل بيت(ع) در بلا و محنت بوده اند و در نشر فضايل و مناقب آن بزرگواران با محدوديت هاى فراوانى مواجه بوده اند و لكن آنچه براى خدا باشد نتيجه مى دهد:«يريدون ليطفئوا نورالله بأفواههم والله متمّ نوره». آرى احاديث اهل بيت(ع) و فضايل آن بزرگواران منتشر گشت؛ به قول احمدبن حنبل كه درباره اميرالمؤمنين على(ع) گفت:«كتم أصحابه فضله خوفاً و كتمه أعداؤه حسداً، حتى شاع من بين ذا وذاك ما طبّق الخافقين». ^۱
درميان عارفان و صوفيان اهل سنّت، عشق به اهل بيت(ع) جلوه خاصى دارد. انديشه ولايت در عقايد شيعه، مهمترين عامل جذب اهل دل به احاديث و شخصيت امامان شيعى است.
اوج حضور عقايد شيعى در عقايد عارفان و صوفيان در محيى الدين بن عربى است. كتابى با عنوان«المناقب» منسوب به اوست كه براى هر امامى وصفى شيرين آورده است.
خواجه محمّد پارسا، صاحب شرح بر «فصوص الحكم» نيز در كتاب«فصل الخطاب» شرح حال دوازده امام(ع) را به تفصيل آورده است.
يكى از عالمان اهل سنت كه رويه اى چنين داشته است، تاج الدين حسين بن حسن خوارزمى صاحب كتاب«المقصدالاقصى فى ترجمة المستقصى» است. وى كه از عرفاى بنام است و شرحى متين بر«فصوص الحكم» نگاشته و اكثر نوشته هايش صبغه عرفانى دارد، در وادى محبّت به خاندان نبوّت و رسالت نيز گوى سبقت از ديگر هم كيشان خويش ربوده است.
آنچه در اينجا مى آيد منتخبى است از بخش پايانى باب بيست وپنجم«المقصدالاقصى فى ترجمة المستقصى» در ذكر احاديث فضيلت امام على(ع).
اندرسفانى(مؤلف المستقصى ) در پايان شرح حال امام على(ع) تحت عنوان«بعضى از قضاياى اميرالمؤمنين على ـ كرّم الله وجهه ـ» رواياتى را در فضيلت و مناقب آن حضرت