مقاله «رابطه قرآن و علم و راهكار حل تعارض های ظاهری آن ها» تدوين شد

به گزارش راوی: نويسنده در اين مقاله ابتدا احتمالات رابطه علم و دين را بيان می‌كند كه عبارتند از: تداخل علم و دين، تعارض علم و دين، جدايی مطلق علم و دين و سازگاری علم و دين.

وی در ادامه می‌نويسد تعارض دين و علوم بشری حقيقی و واقعی نيست و اگر تعارض ظاهری وجود داشته باشد، با تأمل و كاربست راهكارهای مختلف قابل حل خواهد بود.
مولف بر همين اساس رابطه دين و علوم را، رابطه تعامل، سازگاری، سازنده و تأييد متقابل می‌داند كه هم قرآن، به علم تشويق می‌كند و هم علم، شگفتی‌ها و اعجازهای علمی قرآن را تأييد می‌نمايد و هر روز مطلب جديدی از حقايق علمی قرآن را كشف می‌كند. با بيان اين مطالب،‌ ايشان ادعای بن بست تعارض قرآن و علم را كه توسط دكتر سروش مطرح شده، درست نمی‌داند و آن را رد می‌كند.
در بخشی از اين مقاله آمده است: تشويق قرآن و دين به كاوشدر علوم دينی مستلزم آن نيست كه همه علوم تجربی جزئی از دين باشد. اصولا معيار اينكه اعتقادات دينی(توحيد، نبوت و معاد) يا عبادات واجب و مستحب و امور اخلاقی دين به شمار می رود، اما هر موضوعی كه در دين مورد تشويق قرار گرفت، حتما جزئی از دين نيست.

مقاله «رابطه قرآن و علم و راهكار حل تعارض های ظاهری آن ها» توسط «محمد علی رضايی اصفهانی» عضو هيئت علمی جامعه المصطفی العالميه تدوين و به طور كامل در پايگاه اينترنتی معارف قرآن به نشانیwww.maarefquran.comدرج شده است.

به گزارش راوی: نويسنده در اين مقاله ابتدا احتمالات رابطه علم و دين را بيان می‌كند كه عبارتند از: تداخل علم و دين، تعارض علم و دين، جدايی مطلق علم و دين و سازگاری علم و دين.

وی در ادامه می‌نويسد تعارض دين و علوم بشری حقيقی و واقعی نيست و اگر تعارض ظاهری وجود داشته باشد، با تأمل و كاربست راهكارهای مختلف قابل حل خواهد بود.
مولف بر همين اساس رابطه دين و علوم را، رابطه تعامل، سازگاری، سازنده و تأييد متقابل می‌داند كه هم قرآن، به علم تشويق می‌كند و هم علم، شگفتی‌ها و اعجازهای علمی قرآن را تأييد می‌نمايد و هر روز مطلب جديدی از حقايق علمی قرآن را كشف می‌كند. با بيان اين مطالب،‌ ايشان ادعای بن بست تعارض قرآن و علم را كه توسط دكتر سروش مطرح شده، درست نمی‌داند و آن را رد می‌كند.
در بخشی از اين مقاله آمده است: تشويق قرآن و دين به كاوشدر علوم دينی مستلزم آن نيست كه همه علوم تجربی جزئی از دين باشد. اصولا معيار اينكه اعتقادات دينی(توحيد، نبوت و معاد) يا عبادات واجب و مستحب و امور اخلاقی دين به شمار می رود، اما هر موضوعی كه در دين مورد تشويق قرار گرفت، حتما جزئی از دين نيست.

مقاله «رابطه قرآن و علم و راهكار حل تعارض های ظاهری آن ها» توسط «محمد علی رضايی اصفهانی» عضو هيئت علمی جامعه المصطفی العالميه تدوين و به طور كامل در پايگاه اينترنتی معارف قرآن به نشانیwww.maarefquran.comدرج شده است.