حديث

۴۰۰.امام على عليه السلام :پيامبر خدا صلى الله عليه و آله پس از آن كه از جانب خداوندگارش به او نويد بهشت داده شده بود ، باز [ در نماز و عبادت ] خود را به رنج مى افكنْد ؛ چرا كه خداوند عز و جلبه او فرموده بود : «خانواده خود را به نماز فرمان ده و خود بر آن ، پاى بفشار ...» . از اين رو ، پيامبر صلى الله عليه و آله خانواده اش را به نماز خواندن فرمان مى داد و خود نيز بر آن ، پافشارى مى كرد .

۴۰۱.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :نزد خانواده هايتان باز گرديد . پس در ميانشان بمانيد و به آنان علم بياموزيد و فرمانشان بدهيد ... و همان گونه كه من نماز مى خوانم و شما ديده ايد ، نماز بخوانيد . چون وقت نماز شد ، يكى از شما اذان بگويد و مسن ترينتان ، پيش نماز شود .

۴۰۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :هر كس شب بيدار شود و همسرش را بيدار كند و هر دو با هم ، دو ركعت نماز بگزارند ، در شمار مردان و زنانى نوشته مى شوند كه خداوند را بسيار ياد مى كنند .

۴۰۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :رحمت خداوند بر آن مردى كه نيمه شب برخيزد و نماز بخواند ! سپس خانواده اش را بيدار كند و آنها نيز نماز بخوانند . رحمت خداوند ، بر آن زنى كه نيمه شب برخيزد و نماز بگزارد ! سپس شوهرش را بيدار كند و او نيز نماز بخواند .

۴۰۴.امام صادق عليه السلامـ در پاسخ به پرسش يعقوب بن سالم ، از مردى كه آخر شب بر مى خيزد و صدايش را به قرآن خواندن بلند مى كند ، فرمود ـ: شايسته است كه مرد ، هر گاه نماز شب مى خوانَد ، صدايش را به گوش خانواده اش برساند ، تا آن كه اهل نمازِ شب است ، برخيزد و آن كه نيست ، تكانى به خود بدهد .