ظلم - صفحه 9

الحديث :

۱۱۵۵۸.الإمامُ الصّادقُ عليه السلامـ في قولِهِ تعالى :«الذينَ آمَنوا و لَمْ يَلْبِسُوا إِيمانَهُمْ بِظُلْمٍ»ـ: بِشَكٍّ . ۱

۱۱۵۵۹.بحار الأنوار عن أبي بَصيرٍ :سَألتُهُ [ الإمام الصّادق عليه السلام ]عن قَول اللّهِ عزّ و جلّ: «و الذين آمنوا و لَمْ يَلْبِسُوا إِيمانَهُمْ بِظُلْمٍ» الآية، قالَ : نَعوذُ بِاللّهِ يا أبا بصيرٍ أن تَكونَ ممَّن لَبِسَ إيمانَهُ بِظُلمٍ، ثُمّ قالَ : اُولئكَ الخَوارِجُ و أصحابُهُم . ۲

(انظر) بحار الأنوار : 69 / 150 باب 31.
العدل : باب 2505.
الشكّ : باب 2063.

2416

أنواعُ الظُّلمِ

۱۱۵۶۰.رسولُ اللّهِ صلى الله عليه و آله :الدَّواوينُ عندَ اللّهِ ـ عَزَّ و جَلَّ ـ ثلاثةٌ : دِيوانٌ لا يَعبَأُ اللّهُ بهِ شيئا، و دِيوانٌ لا يَترُكُ اللّهُ مِنهُ شيئا، و ديوانٌ لا يَغفِرُهُ اللّهُ ، فأمّا الدِّيوانُ الذي لا يَغفِرُهُ اللّهُ فالشِّركُ باِللّهِ، قالَ اللّهُ عَزَّ و جَلَّ : «مَن يُشْرِكْ بِاللّهِ فَقَدْ حَرَّمَ اللّهُ علَيهِ الجَنَّةَ» . ۳
و أمّا الدِّيوانُ الذي لا يَعبَأُ اللّهُ بهِ شيئا فَظُلمُ العَبدِ نفسَهُ فيما بينَهُ و بينَ رَبِّهِ، مِن صومِ يومٍ تَرَكَهُ، أو صلاةٍ تَرَكَها، فإنَّ اللّهَ ـ عَزَّ و جَلَّ ـ يَغفِرُ ذلكَ و يَتَجاوَزُ إن شاءَ.
و أمّا الدِّيوانُ الذي لا يَترُكُ اللّهُ مِنهُ شيئا فَظُلمُ العِبادِ بَعضِهِم بَعضا، القِصاصُ لا مَحالَةَ . ۴

حديث :

۱۱۵۵۸.امام صادق عليه السلامـ درباره آيه «كسانى كه ايمان آوردند و ايمانشان را با ستم نياميختند» ـفرمود : يعنى با شكّ .

۱۱۵۵۹.بحار الأنوارـ به نقل از ابو بصير ـ: از امام صادق عليه السلام درباره آيه «كسانى كه ايمان آوردند و ايمانشان را با ستم نياميختند» سؤال كردم . حضرت فرمود : پناه به خدا ، اى ابا بصير ، از اين كه تو جزء كسانى باشى كه ايمانشان را با ستم درآميختند . سپس فرمود : اينان ، خوارج و هم مسلكان آنها هستند .

2416

انواع ستم

۱۱۵۶۰.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :ديوانهاى اعمال نزد خدا سه گونه است : ديوانى كه خداوند به آن هيچ اعتنايى نمى كند ، ديوانى كه خداوند از آن چيزى را فرو نمى گذارد ، و ديوانى كه خداوند آن را نمى بخشايد . امّا ديوانى كه خداوند آن را هرگز نمى بخشايد شرك به خدا است ؛ خداى عزيز و بلند مرتبه فرموده است : «هر كه به خدا شرك ورزد همانا خداوند بهشت را بر او حرام كند» . امّا ديوانى كه خداوند به آن هيچ اعتنايى نمى كند ، ظلم بنده به خود است در كارهايى كه به رابطه او و خدا مربوط مى شود ؛ مانند نگرفتن روزه اى ، يا نخواندن نمازى . خداوند عزيز و بلند مرتبه اگر بخواهد اينها را مى بخشد و گذشت مى كند . و امّا ديوانى كه خداوند كمترين چيزى از آن را فرو نمى گذارد ، ستم بندگان به يكديگر است كه چاره اى جز قصاص ندارد .

1.الكافي : ۲/۳۹۹/۴.

2.بحار الأنوار : ۶۹/۱۵۳/۱۰.

3.المائدة : ۷۲ .

4.مسند ابن حنبل:۱۰/۸۲/۲۶۰۹۰.

صفحه از 32