درایه

در کتاب درایة الحدیث ذیل «تعریف درایة الحدیث» چنین آمده است:

برخی عالمان، درایة الحدیث را چنین تعریف کرده اند:

«علم يبحث فيه عن سند الحديث و متنه و كيفية تحمّله و آداب نقله»[۱]یعنی: دانشی که در آن از سند حدیث، متن آن، چگونگی دریافت حدیث و آداب نقل آن بحث می شود.

شرح تعریف. بنابراین، موضوعات این دانش را می توان در چهار محور به اجمال آورد: سند حدیث، متن حدیث، شیوه های دریافت حدیث، آداب نقل حدیث.

البته باید توجه داشت که عالمان شیعه و اهل سنت تعاریف مختلفی برای این علم ارائه داده اند که به لحاظ شمول، دقت در تعابیر و کوتاهی آن با یکدیگر تفاوت دارند.

در عموم این تعاریف، به دو مبحث اخیر (شیوه های دریافت حدیث و آداب نقل آن) اشاره ای نشده است. از این رو به نظر می رسد تعریف شیخ بهایی، به رغم طولانی تر بودن، با توجه به شمول آن بر تعاریف دیگر برتری داشته باشد.