نفرین نامناسب از سوی امام حسین(ع)

روایت با سند آن، چنین است:

عن جماعة، عن أبی جعفر البرمکی عن الحسین بن الحسن، نا أبو سمینة محمد بن علی، عن جعفر بن محمد، عن الحسن بن راشد، عن یعقوب بن جعفر بن إبراهیم الجعفری، عن أبی إبراهیم(ع):

... وجذب رجل منهم علیا حتى شق رداءه، فقال الحسین(ع) للرجل: " لا أخرجک الله من الدنیا حتى تبتلى بالدیاثة فی أهلک وولدک ".

وقد کان الرجل یقود ابنته إلى رجل من العراق؛[۱]

امام کاظم(ع) فرمود: مردی با کشیدن لباس امام علی(ع) آن را پاره کرد. امام حسین(ع) به او گفت: خداوند تو را از این دنیا بیرون نبرد مگر اینکه گرفتار دیاثت برای زن و فرزندانت شوی.[۲]

آن مرد کارش به جایی رسید که دخترش را در اختیار مردی عراقی قرار داد.»

چنین نفرین هایی با باورهای شیعه سازگاری ندارد. اگر قابل قبول بود، با توجه به ظلمهای فراوان به اهل بیت(ع)، باید نمونه های مشابه هم داشته باشیم در حالی که چنین نیست. ساحت مقدس ائمه ی اطهار از فحش مبرا است.

اساسا نفرین باید با تخلف، تناسب داشته باشد. در اینجا جا داشت نفرین کند که مثلا دستان متعرض، فلج شود.

این روایت از نظر سند نیز ضعیف است. در سند این روایت ابوسمینه محمد بن علی واقع است که نجاشی[۳]و علامه ی حلی[۴]و آیت الله خویی[۵]و علامه مامقانی[۶]به ضعیف بودن او تصریح کرده اند.

یعقوب بن جعفر بن ابراهیم جعفری نیز ناشناخته است و کسی او را ثقه نخوانده است.[۷]