امام حسین علیه السلام
ـ حينَ قُتِلَ ابنُهُ عَلِيٌّ الأَكبَرُ ـ: اللّهُمَّ دَعَونا لِيَنصُرونا فَخَذَلونا وقَتَلونا ، اللّهُمَّ فَاحبِس عَنهُم قَطرَ السَّماءِ ، وَامنَعهُم بَرَكاتِ الأَرضِ ، فَإِن مَتَّعتَهُم إلى حينٍ ، فَفَرِّقهُم شِيَعا ، وَاجعَلهُم طَرائِقَ قِدَدا ، ولا تُرضِ الوُلاةَ عَنهُم أبَدا .
ـ از امام حسين عليه السلام (هنگامى كه فرزندش على اكبر كشته شد) ـ: خداوندا! كوفيان، ما را فرا خواندند تا يارى‌مان كنند؛ امّا ما را وا نهادند و كُشتند. خداوندا! بارانِ آسمان را از ايشان باز دار و بركت‌هاى زمين را از ايشان دريغ كن و اگر تا مدّتى [از زندگى] برخوردارشان ساختى، آنان را پراكنده ساز و دچار اختلافشان بگردان و هيچ گاه زمامداران را از ايشان، خشنود مكن .
الطبقات الكبرى (الطبقة الخامسة من الصحابة) : ج 1 ص 471 .
دو فصلنامه علمی تخصصی، دوره 8، شماره 15، پاییز 1393
عنوان
صفحه
پدیدآورنده
وارثان زمین در آیات مهدویت
صفحه ۵-۲۶
حسین سروش، شعبان نصرتی، محمد رکعی
مشاهده
اربعین نگاری در فرهنگ اسلامی
صفحه ۲۷-۵۸
سید اسحاق حسینی کوهساری
دین و ارتباطات انسان
صفحه ۵۹-۹۰
حجت الله بیات
بایسته های فرهنگ کار مطلوب از منظر امیرالمؤمنین علی (علیه السلام)
صفحه ۹۱-۱۲۸
اعظم باباخانیاه
سعد بن عبدالله و گستره ی فعالیت علمی حوزه حدیثی قم
صفحه ۱۲۹-۱۵۸
محمد تقی شاکر
نگاهی به اسناد روایات تفسیر مجاهد
صفحه ۱۵۹-۱۷۶
الهام زرین کلاه
تحلیل گونه شناسی روایات تفسیری معصومین(علیهم السلام)
صفحه ۱۷۷-۱۹۲
سیده زینب وحدتی شبیری
خلاصه المقالات
صفحه ۱۹۸-۱۹۳
سید جعفر حکیم
ABSTRACTS
حمیدرضا سالارکیا
