حدیث رد شمس

این حدیث در منابع شیعه و سنی و با عبارت های مختلف نقل شده است. ما به نقل یک مورد بس می کنیم:

الإمام الصادق(ع): صَلّى رَسولُ اللّهِ(ص) العَصرَ، فَجاءَ عَلِيٌّ(ع) ولَم يَکن صَلّاها، فَأَوحَى اللّهُ إلى رَسولِهِ(ص) عِندَ ذلِک، فَوَضَعَ رَأسَهُ في حِجرِ عَلِيٍّ(ع)، فَقامَ رَسولُ اللّهِ(ص) عَن حِجرِهِ حينَ قامَ وقَد غَرَبَتِ الشَّمسُ فَقالَ: يا عَلِيُّ، أما صَلَّيتَ العَصرَ؟

فَقالَ: لا، يا رَسولَ اللّهِ.

قالَ رَسولُ اللّهِ(ص): اللّهُمَّ إنَّ عَلِيّا کانَ في طاعَتِک، فَاردُد عَلَيهِ الشَّمسَ.

فَرُدَّت عَلَيهِ الشَّمسُ عِندَ ذلِک.[۱]

امام صادق(ع): پيامبر خدا نماز عصر را خواند. آن گاه، على(ع) آمد و [هنوز] نماز عصر را نخوانده بود. در اين هنگام، خداوند به پيامبرش وحى فرستاد و [پيامبر(ص)] سرش را در دامن على(ع) گذاشت.

هنگامى پيامبر خدا از دامن على(ع) برخاست که خورشيد غروب کرده بود. فرمود: «اى على! نماز عصر را نخوانده اى؟».

گفت: نه، اى پيامبر خدا!

پيامبر خدا فرمود: «خداوندا! على در اطاعت تو بود. خورشيد را برايش برگردان».

در اين هنگام، خورشيدْ براى على(ع) بازگشت.