كتابشناسى مصطلح الحديث

الف. كتب شيعه

- البداية فى علم الدراية، زين الدين عامِلى (شهيد ثانى)، (۹۱۱ - ۹۶۵). اين اثر توسط خود مؤلف به شيوه مزجى شرح گرديده و امروزه مجموع متن و شرح آن با نام هاى مختلفى چاپ شده است.[۱]

- وصول الاخيار الى اصول الاخبار، شيخ حسين بن عبدالصمد عامِلى (شاگرد شهيد ثانى و پدر شيخ بهايى م۹۸۴).

- الوجيزه فى الدراية، محمد بهاءالدين عاملى (شيخ بهايى)، (م۱۰۳۰).

- نهاية الدراية: شرح الوجيزة للشيخ البهائى، سيد حسن صدر عاملى كاظمى (۱۲۷۲ - ۱۳۵۴).

- الرواشح السماوية، مير محمد باقر حسينى استرآبادى (مير داماد)، (م۱۰۴۱).

- مقباس الهداية فى علم الدراية، عبداللَّه مامقانى (۱۲۹۰ - ۱۳۵۱).

- تلخيص مقباس الهداية، على اكبر غفارى.

- علم الحديث و دراية الحديث، كاظم مديرشانه چى.

- اصول الحديث و احكامه فى علم الدراية، جعفر سبحانى.

- اصول الحديث، عبدالهادى فضلى.

- علم الحديث پژوهشى در مصطلح الحديث يا علم الدراية، و نيز علم الدراية تطبيقى سيد رضا مؤدب.

ب. كتب اهل سنت [۲]

- المحدث الفاصل بين الراوى و الواعى، قاضى حسن بن عبدالرحمن رامهرمزى (حدوداً ۲۶۰ - ۳۶۰).

- معرفة علوم الحديث، محمد بن عبداللَّه حاكم نيشابورى (م۴۰۳ يا ۴۰۵).

- علوم الحديث، ابوعمرو عثمان شَهْرَزورى معروف به ابن صلاح (م۶۴۲). اين كتاب به مقدمه ابن الصلاح مشهوراست.

- التقريب و التيسير لمعرفة سنن البشير النذير، محيى الدين يحيى بن شرف نواوى (م۶۷۶) كه مختصر كتاب ابن صلاح است.

- تدريب الراوى فى شرح تقريب النواوى، جلال الدين عبدالرحمن سيوطى (م۹۱۱) كه شرحى است بر كتاب التقريب و التيسير.

- نُخبة الفِكَر فى مصطلح أهل الاثر، ابن حجر عسقلانى (م۸۵۲). كتابى است بسيار مختصر كه مؤلف در كتابى به نام نزهة النظر به شرح آن پرداخته است.

- قواعد التحديث من فنون مصطلح الحديث، محمد جمال الدين قاسمى دمشقى (م۱۳۳۲).

- علوم الحديث و مصطلحه، صبحى صالح.

- تيسير مصطلح الحديث، محمود طحان.