حدیث مُدَلَّس

«مدلس» اسم مفعول «تدلیس» است که از «دلس» به معنای تاریکی (ابهام) گرفته شده است.
در اصطلاح به حدیثی گفته می شود که عیب در سند آن مخفی نگاه داشته شده باشد.
تدلیس انواعی دارد از جمله:
الف) تدلیس در إسناد: به این صورت که راوی از معاصر خود، چیزی را نقل کند که در واقع از او نشنیده است اما به گونه ای نقل می کند که تصور می شود از او شنیده است. یا اینکه از میان سند، افراد ضعیف یا کم سن و سال را می اندازد تا حدیث را معتبر جلوه دهد.
ب) تدلیس در مشایخ: آن است که راوی از شیخ خود حدیثی را شنیده اما برای اینکه او ـ به هر دلیل ـ شناخته نشود، به گونه ای از او یاد می کند که شناخته نشود مثلا ذکر او با نام یا کنیه یا لقب غیرمعروف.

دو کتاب در زمینه تدليس

۱. «التبيين لاسماء المدلِّسين»، از برهان الدين بن حلبى.

۲. «تعريف اهل التقديس بمراتب الموصوفين بالتّدليس»، از ابن حجر عسقلانى