خبرهای غیبی امام علی(ع)

خداوند می فرماید:

و عنده مفاتح الغیب لا یعلمها الا هو؛[۱]

کلیدهای غیب نزد اوست و جز او کسی از غیب آگاهی نیست

اما خداوند در جای دیگر می فرماید:

وَلَا یحِیطُونَ بِشَیءٍ مِنْ عِلْمِهِ إِلَّا بِمَا شَاءَ؛

بر هیچ چیز از دانش خداوند کسی احاطه ندارد مگر به آنچه خود او خواهد.

خداوند پس از بیان داستان مریم در سوره آل عمران، آیه ۴۴ و داستان برادران یوسف در سوره یوسف، آیه ۱۰۳ به رسول خدا می فرماید:

ذلک من انباء الغیب نوحیه الیک؛

این ماجرا از خبرهای غیب است که به تو وحی می کنیم.

بنابراین خداوند علم غیب را در اختیار بندگان خاص خود قرار می دهد هرچند با توجه به مراتب و مقام بندگان خاص، میزان آگاهی آنان از غیب یکسان نیست. امام علی(ع) از جمله کسانی است که علم غیب از جانب خداوند به او اعطا شده است.

از سوی دیگر به گواهی قرآن، افرادی دارای علم غیب بوده اند چنان که حضرت عیسی به پیروانش می گفت:

وَأُنَبِّئُکمْ بِمَا تَأْکلُونَ وَمَا تَدَّخِرُونَ فِی بُیوتِکمْ؛[۲]

من به شما از آنچه می خورید و آنچه در خانه هایتان ذخیره می سازید خبر می دهم.

هنگامی که یکی از همسران پیامبر اکرم(ص) راز حضرت را فاش کرد، حضرت به او خبر داد که آن راز را فاش ساخته است:

قَالَتْ مَنْ أَنْبَأَک هَذَا قَالَ نَبَّأَنِی الْعَلِیمُ الْخَبِیرُ؛[۳]

آن زن گفت: چه کسی این را به تو خبر داده؟ گفت: مرا آن دانای آگاه به دقایق امور خبر داده است.

بنابراین ما دلیلی نداریم که نشان دهد پیشگویی های موجود در نهج البلاغه برای امام علی(ع) نیست.