زیارت سبب ورود به بهشت

بعضی از این دست روایت ها قیودی دارند و مطلق نیستند. مثلاً امام صادق(ع) فرمود:

مَن زارَ أمیرَ المُؤمِنینَ(ع) عارِفا بِحَقِّهِ، غَیرَ مُتَجَبِّرٍ ولا مُتَکبِّرٍ، کتَبَ اللّهُ لَهُ أجرَ مِئَةِ ألفِ شَهیدٍ...[۱]

هر کس، با شناخت حقّ امیر مؤمنان و به دور از غرور و تکبّر، او را زیارت کند، خداوند، برایش مزد صد هزار شهید مى‏نویسد...

امام صادق(ع) در مورد زیارت امام حسین(ع) فرمود:

زورُوا الحُسَینَ [علیه‏السلام‏] ولَو کلَّ سَنَةٍ؛ فَإِنَّ کلَّ مَن أتاهُ عارِفا بِحَقِّهِ غَیرَ جاحِدٍ، لَم یکن لَهُ عِوَضٌ غَیرُ الجَنَّةِ و...[۲]

حسین [علیه‏السلام‏] را، اگرچه سالى یک بار، زیارت کنید؛ که هر کس با شناخت حق وى و بدون ناسپاسى قدر او، به زیارتش رود، هیچ پاداشى جز بهشت در خور وى نباشد...

همچنین امام رضا(ع) فرمود:

ما زارَنِی أحَدٌ مِن أولِیائی عارِفا بِحَقِّی إلّا تَشفعت لَهُ یومَ القِیامَةِ.[۳]

هیچ یک از دوستان من که عارف به حق و مقام من باشد زیارتم نکند مگر در روز قیامت شفاعتش کنم.

در این سه روایت قید «عارفاً بحقه» یا «عارفاً بحقی» آمده است. عارف و آگاه به حق امامان(ع) کسی است که:

اولاً، جایگاه و مقام خاندان عصمت و طهارت(ع) را نزد خدا بداند و آنها را بشناسد.

ثانیاً، بداند این خاندان به لحاظ مبرّا بودن از پلیدی و آلودگی و طاهر بودن از گناه و زشتی و داشتن تقوإ و معنویت و عبادت و طهارت روح و ترس از خدا به چنین مقامی دست یافته اند.

ثالثاً، بداند رضایت این خاندان از انسان، در گرو رضایت خداست.

آیات و روایات بسیاری تأکید دارند که خداوند تنها اعمال انسان پاک و وارسته را می پذیرد. کسی نمی تواند رضایت و شفاعت و توجه امامان را جلب کند، مگر خداوند از او راضی باشد و اعمال و عبادات خود را به نحو شایسته انجام دهد.