ديگرى مى خوانيم:امّ سلمه نقل مى كند: خدمت پيامبر بودم؛ همسر ديگر حضرت، ميمونه، نيز حضور داشت. ابن مكتوم (مؤذّن نابيناى پيامبر) وارد شد و اين البتّه پس از آن بود كه دستور حجاب براى زنان پيامبر آمده بود. ¹ پيامبر(ص) به ما فرمود: حجاب بگيريد. گفتيم: يا رسول اللّه(ص)، مگر او نابينا نيست و مگر ما را مى بيند؟ حضرت فرمود: آيا شما دو نفر هم نابينا هستيد و آيا شما او را نمى بينيد؟!

۰.عن امّ سلمة، قالت كنت عند النبي(ص) وعنده ميمونة، فأقبل ابن مكتوم وذلك بعد أن أمر بالحجاب فقال: احتجبا. فقلنا: يا رسول اللّه، أليس أعمى لايبصرنا؟ قال: أفعمياوان أنتما؟ ألستما تبصرانه؟

اين روايت، در «وسائل الشيعة» (ج20، ص234) نيز آمده است.
اين روايت، به روشنى از اين حقيقت پرده بر مى گيرد كه ارتباط مستقيم زن و مرد نامحرم، نامطلوب است. در اينجا اضافه كنيم: دستور حجابى كه براى زنان پيامبر آمده، ويژه آنان نيست؛ به گونه اى كه در حق ديگران نامطلوب باشد. بلكه، نشانگر اين است كه اين عمل، بسيار پسنديده است و پايبندى عمومى زنان به آن، مطلوب است.
محققانى كه در اين رشته كار كرده اند، مى دانند كه معاضدت هاى اين حديث از ميان روايات، كم نيست و با تتبّع بيشتر، به روايات ديگرى در اين زمينه خواهيم رسيد؛ به گونه اى كه مستورى زنان، يك ارزش ثابت شدهه دينى است. با اين حال، چگونه است كه ناقد محترم، روايتى را كه اين حقيقت ثابت را بازگو مى كند، دروغ و مخالف قرآن دانسته و اين گونه آن را مردود شناخته است؟