ملاحظه مى فرماييد كه مفعول، جاى فاعل نشسته و اين مصيبت را به بار آورده است!
شايد باور نكنيد؛ ولى در ادامه خواهيد ديد كه اينها فقط چند نمونه از مجموعه اى از اشتباهات عمدتا فاحش، در ترجمه يك كتاب حديثى، در حجم فقط 125 صفحه رقعى مى باشد؛ آن هم از نويسنده محترم و پرتلاش و خدمتگزارى كه تا كنون بيش از پنجاه كتاب نوشته و منتشر كرده و بسيارى از آنها بارها به چاپ رسيده است. شرط برادرى و اخلاق علمى حكم مى كرد كه همان گونه كه خود ايشان در مقدمه كتاب اشاره كرده اند، اشتباهات احتمالى به ايشان تذكر داده شود؛ ولى از آنجا كه كتاب، مجموعه اى حديثى از يكى از علماى بزرگ است كه توسط مؤسسه خيريه اى منتشر شده و در دسترس همگان قرار گرفته و اشتباهات نيز آن قدر فاحش است كه نمى توان از آن گذشت و «كشته از بس كه فزون است، كفن نتوان كرد»، لذا با پوزش فراوان از محضر اين برادر بزرگوار، و با آرزوى توفيق مستمر براى ايشان، ظاهرا چاره اى نبود جز تذكر اين دسته از اشتباهات در قالب يك نقد، تا اگر هنوز باور نداريم كه «ترجمه» يك دانش است و «تحقيق» نيز يك فن، لااقل احتمال آن را بدهيم و اين گونه و بى گدار، تن به گرداب كارى كه از توان يا حوصله ما بيرون است، ندهيم. در آن صورت، اگر خدمت نكرده باشيم، حداقل اين اطمينان را خواهيم داشت كه فسادى به بار نياورده ايم و مايه هتك متون ارزشمند حديثى و ملعبه سازى ترجمه نشده ايم.

آشنايى با كتاب

يكى از عالمان جليل القدر در قرن ششم هجرى، مرحوم سيد فضل اللّه حسنى راوندى است كه در كتب تراجم و شرح حال نگارى با تعبيراتى چون: علاّمه زمان، استاد دوران، يگانه دهر و معدن علم و درياى عميق، از او ياد شده است؛ آن هم توسط بزرگانى چون: علاّمه حلّى، شيخ منتجب الدين و محدّث قمى.
اين بزرگوار، داراى آثار و تأليفات ارزشمندى است كه «النوادر» از آن جمله است. كتاب مورد بحث، مجموعه اى است از روايات مختلف؛ مجموعه اى خواندنى و مورد