باقى نمى ماند كه نسخه معرفى شده، يكى از مجلدات شرح ميرزا حسن لاهيجى قمى است؛ زيرا وى به دلالت ساير آثارش، به نقل صريح و ذكر اسامى ديگران اصلا نمى پردازد و در اين شرح نيز از همين سبك پيروى كرده است. اميد است كه با معرفى ساير نسخ خطى فهرست نشده كتابخانه ها، ديگر مجلدات اين شرح نيز شناسايى گردد.
4ـ روح الأرواح، ابوالقاسم احمد سمعانى [متوفى،534ق](ص221 فهرست):
اين كتاب، يكى از مهمترين شروح عرفانى فارسى است كه بر اسماى حسناى بارى تعالى نوشته شده است و در سال 1368ش، به تصحيح استاد نجيب مايل هروى در تهران از سوى انتشارات علمى و فرهنگى منتشر گرديده و مصحح محترم از اين نسخه نيز در تصحيح استفاده نموده است.
نسخه مورد بحث، يكى از نفيس ترين نسخ موجود اين كتاب است كه به خط نستعليق احمد بن عبدالرزاق بن فضل اللّه تحرير شده و در شعبان سال 840ق، به پايان رسيده است.
كاتب، بعد از اتمام نسخه، پنج غزل فارسى از شاعرى با تخلص «احمد» آورده است. اين پنج غزل، تماما در مقدمه مصحح، صفحات 107ـ 109 و در فهرست، پاورقى صفحه221 و استدراك صفحه 533 و 534 از همين نسخه نقل شده است.
امّا در مورد ناظم اين غزليات، در مقدمه مصحح چنين آمده:
گوينده اين اشعار، شاعرى متخلص به «احمد» است؛ تخلصى كه با نام كاتب نسخه كه كاتب اين غزليات نيز مى باشد يكسان است… ولى اين غزلها از كاتب نيست؛ زيرا جمله هاى دعائيه اى كه در آغاز هر غزل ديده مى شود، مؤيد اين است كه غزلهاى مذكور از احمدبن عبدالرزاق نيست.
علاوه بر اين، يكى از خانقاهيان با نام و نشان كه ديوان شعرى هم دارد و در شعر، «احمد» تخلص مى كرده، احمد جام ژنده پيل است كه با القاب و كنيه شيخ الاسلام، قطب الاوتاد، معين الدين ابو نصر،