بزرگوار ، پس از خروج از شِعب ابوطالب ، زندگى را بدرود گفت . با مرگ او و خديجه عليها السلام ، پيامبر خدا صلى الله عليه و آله ، دو تن از حاميان استوار ، صديق و فداكارش را از دست داد و پس از آن ، شكنجه و آزار مؤمنان به دست قريش ، فزونى يافت .

۲.كمال الدينـ به نقل از اصبغ بن نباته ـ: شنيدم اميرمؤمنان ـ كه درودهاى خداوند بر او باد ـ مى فرمايد : «به خدا سوگند ، نه پدرم و نه جدّم عبد المطّلب ، و نه هاشم و نه عبدمناف ، هرگز بتى را نپرستيدند» .
به ايشان گفته شد: پس چه مى پرستيدند؟
فرمود : «به سوى كعبه و بر دين ابراهيم ، نماز مى گزاردند و چنگ زننده به آن بودند» . ^۱

۳.الكافىـ به نقل از اسحاق بن جعفر ـ: به ايشان (امام صادق عليه السلام ) گفته شد : آنان ادّعا مى كنند كه ابوطالب ، كافر بود .
فرمود: «دروغ مى گويند . چگونه كافر باشد و حال آن كه مى گويد:


آيا نمى دانيد كه ما محمّد را پيامبرى يافتيمهمچون موسى كه [ نامش] در اوّلين كتاب ، نگاشته شده است»؟!
و در حديثى ديگر آمده كه فرمود : «چگونه ابوطالبْ كافر باشد و حال آن كه مى گويد:


بى گمان دانستند كه فرزند ما دروغگو نيستنزد ما و توجّهى به گفته هاى ياوه نمى شود .
روسپيدى كه با روى او از ابر سپيد ، باران مى طلبندفريادرس يتيمان ، نگاهدار بيوگان»؟!^۲