جابر جُعفى
ابو عبد اللّه جابر بن يزيد بن حارث جُعفى ، از ياران امام باقر و امام صادق عليهماالسلامبود . در ستايش و بزرگداشت او روايات متعدّدى آمده است ، از جمله اين كه امام صادق عليه السلام در صحيحه زياد فرموده : «او از ما راست روايت مى كرد» . همگان بر دوستى و سلامت نفْسِ جابر بن يزيد ، هم داستان اند ، به استثناى نجاشى كه درباره او نكوهش گونه اى از شيخ خود مفيد ، نقل كرده است ؛ امّا اين نقل ، با آنچه در رساله العددية و الاختصاص شيخ مفيد آمده ، در تعارض است ؛ چرا كه گفته است : جابر از كسانى است كه درباره آنان ، طعن شايسته نيست و راهى براى نكوهش هيچ يك از ايشان ، وجود ندارد .
جابر جُعفى ، بنا به گفته ابن حنبل ، در سال 128 ق ، و به گفته يحيى بن معين ، در سال 132 ق ، درگذشت . اهل سنّت ، او را به سبب ايمانش به رُهبانيت ، طعن كرده اند .
ر . ك : اختيار معرفة الرجال : ص 191 ش 348 و 335.
جرير بن عبد اللّه
ابو عمرو جرير بن عبد اللّه بن جابر و به قولى ابو عبد اللّه بَجَلى ، از ياران پيامبر خدا بود . وى در كوفه ساكن شد و نامه امير مؤمنان به معاويه را به شام برد . او چهل روز بيش از رحلت پيامبر صلى الله عليه و آله اسلام آورد . چون جرير ، زيباروى بود ، به او لقب يوسف امّت ، داده بودند . وى بزرگ قومش بود . هنگامى كه جرير بر پيامبر صلى الله عليه و آله در آمد ، ايشان ، او را گرامى داشت و فرمود : «هرگاه كريمِ قومى بر شما وارد شد ، او را گرامى بداريد . .
ر . ك : رجال الطوسى : ص 33 ش 148 ، اُسد الغابة : ج 1 ص 333.
شايان ذكر است كه مسجد جرير ، در الكافى و تهذيب الأحكام و الخصال ، از مساجد نفرين شده به شمار رفته است و روايت شده كه جرير ، در روزگار امام على عليه السلام به معاويه پيوست و امام عليه السلام نيز او را نكوهش كرد و خانه اش را ويران ساخت .
جُعَيل بن زياد
او از ياران پيامبر خدا بود كه همراه ايشان جنگيده بود . در كوفه سكونت داشت . .
ر . ك : رجال الطوسى : ص 34 ، ش 170 ، اُسد الغابة : ج 1 ص 596.
