عبد اللّه بن عمر بن خطّاب ـ كه كنيه اش ابو عبد الرحمان است ـ، پيش از هجرت به دنيا آمد و به همراه پدرش در مكّه اسلام آورد . آن گاه به مدينه هجرت كرد. وى در دو نبردِ بدر و اُحُد ، به خاطر سنّ كم ، شركت نداشت ؛ ولى در جنگ احزاب و ساير جنگ ها شركت داشت.
در كتب اهل سنّت، از وى روايت هاى بسيارى نقل شده است. عمر ، با عضويت او در اعضاى شوراى خلافت ، مخالفت كرد و مى گفت : شايستگى خلافت ندارد ؛ بلكه نمى تواند همسر خود را هم طلاق بدهد .بنابر نقلي يكى از اعضاى شورا قرار گرفت ، مشروط بر آن كه كارى بر عهده اش نباشد. پس از خلافت عثمان ، وى از سياست كناره گرفت . او با معاويه و يزيد، بيعت كرد. وى در جنگ هاى امير مؤمنان عليه السلام همراه ايشان نبود و از دشمنان ايشان هم نبود. او در سال ۷۴ هجرى در هشتاد و چهار سالگى در گذشت.
