پوشاندن به گفتار و كردار . ۱
با توجّه به آنچه گذشت ، مادّه «غفر» و «استغفار» از نظر لغوى ، به باب معاصى اختصاص ندارند ، هر چند در قرآن و حديث ، بيشترين كاربرد آنها در اين باره است .
استغفار ، در قرآن و حديث
در قرآن كريم ، مشتقّات مادّه «غفر» ، 234 بار تكرار شده است . اين كتاب آسمانى ، هفت بار ۲ به صورت هاى مختلف ، پيروان خود را به درخواست مغفرت تشويق كرده است . همچنين ، از خداوند متعال 91 بار با صفت «غفور» ، پنج بار با صفت «غفّار» ۳ و يك بار با صفت «غافر» ۴ ياد كرده است ، كه اين همه در برخورد با خطاكاران ، حاكى از گستردگى رأفت و رحمت الهى است .
با عنايت به آنچه در تبيين واژه «استغفار» آمد ، اين واژه در قرآن و حديث به معناى درخواست پوشش و آمرزش گناهان از خداوند متعال است . در اين باره ، چند نكته قابل توجّه است :
1 . روح استغفار
روح و حقيقتِ «استغفار براى خود» ، ندامت قلبى است ؛ زيرا تا انسان نسبت به خطاى خود نادم نباشد ، نمى تواند حقيقتا از خداوند متعال ، طلب مغفرت نمايد . امام رضا عليه السلام مى فرمايد :
1.مفردات ألفاظ القرآن : ص ۶۰۹ .
2.بقره : آيه ۱۹۹ ، هود : آيه ۳ و ۵۲ و ۹۲ ، نوح : آيه ۱۰ ، مزّمّل : آيه ۲۰ ، فصّلت : آيه ۶ .
3.غافر : آيه ۴۲ ، ص : آيه ۶۶ ، زمر : آيه ۵ ، نوح : آيه ۱۰ ، طه : آيه ۸۹ .
4.غافر : آيه ۳ .
