2. شيخ بهايى در اين باره مى نويسد:
بايد دانست كه اين حديث [حفظ چهل حديث] در ميان علماى مخالف و مؤالف, مشهور است; چنانچه برخى به تواتر آن حكم كرده اند. ۱
3. ملامحسن فيض كاشانى ۲ مى نويسد:
هذا الحديث, مشهور مستفيض بين الخاصّة والعامّة, بل قال بعضهم بتواتره, وقد رواه أصحابنا بطرق كثيرة مع اختلاف فى اللفظ. ۳
4. علامه مجلسى هم بر اين عقيده است كه حديث اربعين, به طور مستفيض از طريق خاصّه و عامّه نقل گرديده و حتّى به حدّ تواتر معنوى هم رسيده است. ۴
5. مؤلف فقيد «الذريعة» نيز در اين زمينه مى فرمايد:
قال شيخنا الشهيد سنة 786 فى أول أربعينه: إن حديث الأربعين هو المشهور فى النقل الصحيح عنه (ص), وعقد العلامة المجلسى فى أول مجلّدات«البحار» باباً لمن حفظ أربعين حديثاً, أورد فيه ما وصل إليه من رواياته عن كتب كثيرة, لأسانيد متعددة و متون متقاربة, وقال فى آخر الباب: هذا المضمون مشهور مستفيض بين الخاصّة والعامّة, بل قيل: إنّه متواتر. ۵
6. حضرت امام خمينى (ره) در «شرح چهل حديث» خود, گرچه بحث جداگانه اى
1.ترجمه و شرح «اربعين» شيخ بهايى, ص۴۱, الأربعون حديثاً, علامه شوشترى, ص۳.
2.وى اربعينى تأليف كرده است به نام «الأربعون حديثاً», در مناقب اميرمؤمنان, على(ع); ر.ك: الذريعة, ج۱, ص۴۲۴.
3.الوافى, ج۱, ص۱۳۶.
4.الأربعين, مجلسى, ص۱۰; بحارالأنوار, ج۲, ص۱۵۶. در كتاب اخير آمده است: «هذا المضمون مشهور مستفيض بين الخاصة والعامة, بل قيل: إنّه متواتر» (بحارالأنوار, ج۲, ص۱۵۶). معلوم نيست كه مرحوم فيض, عبارت خويش را از علامه مجلسى گرفته و يا برعكس; امّا چون وفات فيض, سال۱۰۹۱ق, و وفات علامه مجلسي۱۱۱۱ يا ۱۱۱۰ق, است, شايد بتوان حدس زد كه علامه مجلسى, مطالب مذكور را از فيض گرفته باشد; امّا به نظر مى رسد كه بهتر آن است كه بگوييم چون هر دو از شاگردان شيخ بهايى اند, از او اخذ كرده اند. و اللّه أعلم.
5.الذريعة, ج۱, ص۴۰۹.
