محمّد بن حسام الدين خوسَفى قائنى (۷۸۳ - ۸۷۵ ق)، شاعر سده نهم هجرى است. گفته شده است كه وى شيعه اسماعيلى بوده است. آرامگاه وى در شهر خوسف از توابع بيرجند واقع شده است. وى صاحب ديوان است.
شعر او در مدح امام مهدی(ع):
اى صبا! افتان و خيزان تا به كى؟! غاليه بر خاك ريزان ، تا به كى؟!
اى سواد نافه مشك تتار! چون رياحين ، عنبرافشان تا به كى؟!
قصّه از شاه ولايت گوى و بس داستان پور دستان تا به كى؟!
با وجود دست گوهربار او قصّه درياى عمّان تا به كى؟!
عالم از ظلمت ، سواد شب گرفت آخر اى خورشيد تابان! تا به كى؟!
مرحبا اى مهدىِ آخرْ زمان! آشكارا باش ، پنهان تا به كى؟!
راه حق، حق است وباطل، باطل است كفر وايمان هر دو يكسان تا به كى؟!
هر زمان گويد خِرَد كابن حسام! اين چنين خوار و پريشان تا به كى؟![۱]
نيز از اوست:
بازم نويد مژده دولت به جان رسيد دل را ، سرور وصلتِ بخت جوان رسيد
خاك زمين مرده بُدم ، زنده كرد باد گويى مسيح بود كه از آسمان رسيد
نه شگفت اگر شكفت گل اندر درون مهد اكنون كه دور مهدى آخرْ زمان رسيد
آن شهسوار ملك كه بر قدر او ، قدَر شد همركاب اوى و ، قضا هم عنان رسيد
بستان شرع مصطفوى ، پژمريده بود صد منّت از خدا كه ز نو باغبان رسيد
آن افتخار دوده عمران ، كه چون پدر از راه منزلت شرف دودمان رسيد
آن مقتداى هاشمىِ فاطمىنسَب كز اهل بيت طاهره خاندان رسيد
از جانب پدر ، به پيمبر شريف شد وز مادر شريف به نسل كيان رسيد
تا بشكند صعوبت دجّال ، بى مجال عيسى ز دير داير علوى از آن رسيد
اى آن كه پرتو لمعات جلال تو بر ذِروه رفيع مه و اختران رسيد
حكم جهانْ مطاع تو اى آفتاب ملك! بگرفت ملك مشرق و تا قيروان رسيد
از فضله نوال تو ، چون ماه و آفتاب هر صبح و شام خوان فلك را ، دو نان رسيد
گر آفتاب طلعتت از مَطلع ظهور طالع شود به طالع ما ، وقتِ آن رسيد
مدح و ستايش من و جز من كجا رسد؟ آن جا كه «ابن حسام» ، تو را مدحْخوان رسيد
تا آن زمان كه باغ جهان را ز روزگار گاهى بهار باشد و گاهى خزان رسيد
بادا جهان ز عدل تو اندر امان و امن! كاندر جهان ز عدل تو ، امن و امان رسيد.[۲]
[۱]
سيماى مهدى موعود در آئينه نشر فارسى: ص ۸۳، به نقل از: ديوان محمّد بن حسام خوسفى : ص ۱۲۵ و ۱۲۶ .
[۲]
سيماى مهدى موعود در آئينه نشر فارسى: ص ۸۳، به نقل از: ديوان محمّد بن حسام خوسفى: ص ۲۳۴ - ۲۳۶ .
