اطرافيان و بويژه همسر، به مقابله به مثل با همسر و يا گريز از شوهر و حتّى خانه، روى مى آورد و اينها از هم پاشيدگى خانواده را در پى دارد .
آمار فعلى دادگاه هاى خانواده ، بدخويى مرد را از علّت هاى قابل توجّه متلاشى شدن خانواده بر مى شمرند . بر همين اساس، با وجود ترغيب به تزويج جوانان از سوى اسلام ، امام رضا عليه السلام در راه نمايى به حسين بن بشّار كه خويشاوند بدخويَش به خواستگارى دخترش آمده است ، مى فرمايد:
لا تُزَوِّجهُ إن كانَ سَيِّئَ الخُلُقِ .^۱
اگر بدخُلق است، دخترت را به همسرى وى در نياور.

3 . بُخل

مؤمن، تربيت شده خداوند است و هزينه زندگى خود را با كاهش و افزايش عطاى الهى، تنظيم مى كند . اگر خدا به او روزى دهد، وى هم به زندگى اش وسعت مى دهد و اگر خدا نبخشد ، به كسب حرام و درآمد نامشروع، روى نمى آورد ؛ امّا انسان بخيل، در هر صورت، به كسى چيزى نمى دهد و اموالش را نزد خود نگاه مى دارد . چنين شخصى ، همه و حتّى خود را در تنگنا مى گذارد و از پرداخت هزينه هاى اصلى خانواده نيز خوددارى مى ورزد و بدين سان، فشار سختى را به خانواده وارد مى آورد ؛ سختى اى كه با توجّه به وضعيت مالى اش ، براى همسر و خانواده ، توجيهى ندارد و تنها علّت آن ، خوى زشت بخل است . در اين وضعيت ، كمتر زنى تاب مى آورد و در نتيجه ، يا به دزدى پنهان از شوهر ، روى مى آورد و يا حدّ اقل در علاقه او به خود، ترديد مى كند و متقابلاً علاقه اش به همسر كاهش مى يابد؛ زيرا خود را از دارايى و مال همسرش، كم ارزش تر مى بيند .