إذا تَزَوَّجَ الرَّجُلُ المَرأَةَ لِجَمالِها أو مالِها وُكِلَ إلى ذلِكَ ، وَ إذا تَزَوَّجَها لِدينِها رَزَقَهُ اللّهُ الجَمالَ وَ المالَ .^۱
هر گاه مردى با زنى ، به خاطر زيبايى يا دارايى اش ازدواج كند ، به همان [ زيبايى يا دارايى ] واگذار مى شود ، و هر گاه به خاطر دينش با او ازدواج كند ، خداوند ، زيبايى و دارايى نيز روزى اش مى كند .
انگيزه هاى غير ارزشى در ازدواج ، چه از سوى زوجين و چه خانواده هايشان ، آفت اصلى ترين اركان تحكيم خانواده ـ يعنى محبّت و قداست ـ است. از اين رو، خانواده هايى كه دچار اين آفت اند، بيشتر در معرض فروپاشى قرار مى گيرند.

4 . ازدواج، پيش از رشد عقلى

هر چند احاديث اسلامى ، به خانواده ها تأكيد كرده اند كه هنگام بلوغ فرزندان ، زمينه ازدواج آنها را فراهم كنند ^۲ و به جوانان نيز توصيه كرده اند كه براى حفظ پاك دامنى خود ، هر چه زودتر ازدواج نمايند ، ^۳ امّا پيشوايان ما، ازدواج كودكان را ـ چنان كه در برخى از اقوام ، رسم بوده ـ مصلحت نمى دانند . از اين رو، طبق نقل كلينى رحمه الله، امام صادق عليه السلام در پاسخ پرسش هشام بن حَكم در باره اين موضوع، فرمود :
إذا زُوِّجوا وَ هُم صِغارٌ لَم يَكادوا يَتَأَلَّفوا .^۴
چنانچه آنها را در خردسالى به ازدواج هم در آوريد ، به سختى ممكن است اُنس و اُلفتى ميان آنها برقرار شود .
اين سخن مى تواند به اين مفهوم باشد كه ازدواج ، پيش از رشد عقلى زوجين ،