نصر اللَّه مردانى در سال ۱۳۲۶ش در كازرون به دنيا آمد. مردانى را مىتوان شاعر انقلاب ناميد؛ چرا كه تمامى كتاب هاىشعرش در باره مفاهيم انقلاب و مذهب. دفاع مقدّس است. كتاب خوننامه وى در سال ۱۳۸۲ش به عنوان كتاب سال معرفى شد و از وى به عنوان چهره ماندگار نيز تقدير به عمل آمد. از مردانى، آثارى غير از شعر نيز باقى ماند. وى در سال ۱۳۸۲ش در كربلا در ۵۶ سالگی پس از یک دوره بیماری طولانی، درگذشت.
شعر او در مدح امام مهدی(ع):
صداى سُمّ سمند سپيده مى آيد يلى كه سينه ظلمت دريده، مى آيد
گرفته بيرق تابان عشق را بر دوش كسى كه دوش به دوش سپيده مى آيد
طلوع بركه خورشيد تابناك دل است ستارهاى كه از آفاق ديده مى آيد
بهار آمده با كاروان لاله به باغ ز دشت ژاله، گل نودميده مى آيد
به سوى قلّه بىانتهاى بيدارى پرندهاى كه به خون پركشيده مى آيد
در آن كران كه بوَد خون عاشقان، جوشان شهيد عشق سر از تن بريده مى آيد
به پاسدارى آيين آسمانىِ ما گزيدهاى كه خدا برگزيده مى آيد.[۱]
[۱]
يار غايب از نظر: ص ۲۰۱.
