و برخى از احاديثِ دلالت كننده بر اين امر، گذشت. ^۱
شيخ يوسف بحرانى، در كتاب الحدائق الناضرة مى گويد:
براى كسانى كه به سمت مدينه مى روند، مستحب است از مسجد غدير بگذرند و وارد آن شوند و نماز بگزارند و فراوانْ دعا كنند.
و آن، جايگاه تصريح پيامبر خدا به امامت و خلافت امير مؤمنان پس از اوست؛ جايى كه امامت على عليه السلام واجب شد. اگرچه پيش از آن نيز پيامبر صلى الله عليه و آله تصريح هاى فراوانى كرده بود ؛ امّا تكليف شرعى و واجب حتمى، در آن روز، مقرّر و ابلاغ شد و تصريحات پيشين، زمينه پذيرش درونى مردم را آماده مى نمود تا پس از مكلّف شدن به آن، بپذيرند. ^۲
كلينى در كتاب الكافى ^۳ و صدوق در كتاب من لا يحضره الفقيه، ^۴ از ابان، از امام صادق عليه السلام چنين روايت كرده اند:
نماز خواندن در مسجد غدير، مستحب است ؛ چون پيامبر صلى الله عليه و آله در آن، امير مؤمنان را به جاى خود نهاد و آن، جايگاهى است كه خداى عز و جل حق را در آن، آشكار ساخت.
مشايخ سه گانه (كلينى، صدوق و طوسى) ـ كه خداوند متعال مزارشان را روشن كناد! ـ با سند صحيح، از عبد الرحمان بن حَجّاج، چنين نقل كرده اند:
از امام كاظم عليه السلام درباره خواندن نماز در روز [ غدير] و در مسجد غدير خم در حال سفر، سؤال كردم. فرمود : «در آن، نماز بخوان، كه فضيلت دارد و پدرم نيز به آن، فرمان مى داد».
افزون بر كسانى كه گفته شد، بسيارى از فقيهان شيعه، به استحباب نماز گزاردن