الزهد للحسين بن سعيد عن حمران:سَمِعتُ أبا جَعفَرٍ عليه السلام يَقولُ : إنَّ الكُفّارَ وَالمُشرِكينَ يَرَونَ (يُعَيِّرونَ) أهلَ التَّوحيدِ فِي النّارِ ، فَيَقولونَ : ما نَرى تَوحيدَكُم أغنى عَنكُم شَيئا، وما أنتُم ونَحنُ إلّا سَواءٌ!
قالَ : فَيَأنَفُ لَهُمُ الرَّبُّ عز و جل ، فَيَقولُ لِلمَلائِكَةِ : اِشفَعوا ، فَيَشفَعونَ لِمَن شاءَ اللّهُ ، ويَقولُ لِلمُؤمِنينَ مِثلَ ذلِكَ ، حَتّى إذا لَم يَبقَ أحَدٌ تَبلُغُهُ الشَّفاعَةُ ، قالَ تَبارَكَ وتَعالى : أنَا أرحَمُ الرّاحِمينَ ، اُخرُجوا بِرَحمَتي . فَيَخرُجونَ كَما يَخرُجُ الفَراشُ .
قالَ : ثُمَّ قالَ أبو جَعفَرٍ عليه السلام : ثُمَّ مُدَّتِ العَمَدَ وأُعمِدَت (وأُصمِدَت) عَلَيهِم ، وكانَ وَاللّهِ الخُلودُ .[۱]
الزهد ، حسين بن سعيد ـ به نقل از حمران ـ: از امام باقر عليه السلام شنيدم كه مى فرمايد: «كافران و مشركان ، اهل توحيد را در آتش مى بينند (سرزنش مى كنند) و مى گويند: نمى بينيم كه توحيد شما به كارتان آمده باشد و ما و شما يك سانيم!
پروردگار عز و جل به غيرت مى آيد و به فرشتگان مى فرمايد: شفاعت كنيد و آنها براى هر كه خدا بخواهد [الى ما شاء اللّه ] ، شفاعت مى كنند .
خداوند به مؤمنان نيز چنان مى فرمايد و چون كسى نماند كه مشمول شفاعت شود، خداوند ـ تبارك و تعالى ـ مى فرمايد: من مهربانترينِ مهربانانم . به مهرِ من ، [اى دوزخيان اهل توحيد !] خارج شويد و آنها پروانه وار بيرون مى زنند» .
امام باقر عليه السلام سپس فرمود: آن گاه ، ستون ها كشيده مى شوند و كافران و مشركان را در ميان مى گيرند، و به خدا سوگند كه از آن پس ، جاودانگى است» .
اشارت قرآنی:
شايد فراز پایانی سخن امام(ع) اشاره باشد به آيات ۸ و ۹ از سوره هُمَزه:
إِنَّهٰا عَلَيْهِمْ مُؤْصَدَةٌ * فِي عَمَدٍ مُمَدَّدَةٍ ﴿الهمزة،۸و ۹﴾
این آتش بر آنها فروبسته شده، در ستونهای کشیده و طولانی!
[۱]
. الزهد للحسين بن سعيد: ص ۱۷۷ ح ۲۶۴، مجمع البيان: ج ۱۰ ص ۸۱۹ نحوه، بحارالأنوار: ج ۸ ص ۲۷۹.
