شيخ طوسى، او را در زمره اصحاب امام هادى عليه السلام و امام عسكرى عليه السلام شمرده و توثيقش كرده است؛ امّا در كتاب الغيبة، وى را از مذمومان شمرده كه ادّعاى باب بودن كردهاند. خلاصه سخن آية اللَّه خويى در شرح حال او پس از نقل اقوال، چنين است: اين شخص، ثقه و داراى اعتقاد نيكو بوده ؛ امّا انحراف و ادّعاى باب بودنش هم ثابت است؛ پس او ثقه و داراى اعتقاد فاسد است، و اشكالى در عمل به رواياتش نيست، بنا بر كفايت وثاقت در حجّيت روايت، همان گونه كه صحيح ، اين طور است. شوشترى گفته است: اين شخص ، داراى اعتقاد درست بود؛ امّا منحرف شد. در الغيبة حسن بن روح از ابو طاهر بن بلال ، در حال استقامت و درستى عقيدهاش روايت نقل كرده است (رجال الطوسى: ص۳۹۴ ش۵۸۱۲ و ص۴۰۱ ش۵۸۸۶، الغيبة، طوسى: ص۳۵۳ ح۳۱۳ و ص۳۸۷ ح۳۵۱ و ص۴۰۰ ح۲۷۵، معجم رجال الحديث: ج۱۷ ص۳۳۲ ش۱۱۳۰۵، قاموس الرجال: ج۹ ص۴۳۲ ش۷۰۳۲. نيز ، ر.ك : ج۴ ص۷ مدعيان دروغين)
