۲۶۳.امام على عليه السلام: [خداوند ،] آفريدگان را به قدرت خويش آفريد و بادها را به [لطف و ]رحمت خود ، به حركت در آورد و جنبش زمين خود را به وسيله كوهها ، ميخكوب [و آرام] كرد. ۱
۲۶۴.امام على عليه السلام: ميان فضا و زمين را گشاده ساخت و هوا را براى نفس كشيدن ساكنان آن ، آماده ساخت و زمينيان را با تمام وسايل معاششان آفريد . آن گاه ، بَرَهوت زمين را - كه آب چشمهها از جارى شدن بر بلندىهاى آن ناتوان است و جويبارها را راهى براى رسيدن به آنها نيست - ، وا نگذاشت ؛ بلكه ابرهاى بارور را برايش پديد آورد تا زمينهاى مُردهاش را زنده گردانَد و رُستنىهايش را برويانَد .
ابرهاى آنها را - كه چونان گياهان نيمهخشكيده، پراكنده و پارههاى آنها از هم جدا بودند - ، به هم بر آورد تا آن كه امواج ابرهاى بارانزا به تلاطم در آمدند و آذرخشِ آنها در كرانههايشان بر جَهيد و درخشش آن در دل ابرهاى سپيد كوهپيكر و در هم انباشته، دَمى آرام نگرفت. آن ابرها را پياپى و پيوسته فرستاد و سيلابگونه باريدند، در حالى كه دامان ابرها ، پايين آمده و به زمين ، نزديك گشته بودند و [باد ]جنوب، سينه آنها را پياپى مىدوشيد و قطرات باران ، به شدّت ، فرو مىباريد. پس چون ابرها ، باران خود را فرو ريختند و بار گرانى را كه بر خود داشتند ، به زمين نهادند، بر اثر آن، از زمين خشك ، گياه بيرون آورد و در مناطق كمگياه كوهها ، رُستنىها را رويانيد و زمين ، به زيور مرغزارهايش ، خرّم گشت و به جامههاى نازك و لطيف گُلهايش كه بر تن پوشيده بود و [به ]زيور شكوفههاى خرّمى كه بِدان آراسته شده بود، نازيد، و اين همه را [خداوند ،] خوراك مردمان و روزىِ جانداران نمود و در گوشه و كنار زمين ، درّهها را شكافت و براى پيمايندگان راهها و جادّههاى آن، نشانههايى بر پا داشت.
