اين باشد كه در زمان پيامبر صلى اللَّه عليه و آله قرآن، ميان دو جلد ^۱يا در يك مصحف، گردآورى نشده بود ^۲ يا نتوانستند قرآنِ منظّم يا مدوّنى از نظر سوره‏ها فراهم آورند، هر چند پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله برخى اصحاب را به نظم و ترتيب خاصى در مورد آيات ^۳ و سور آگاه ساخت. ^۴

شاهد سوم : استمرار نزول قرآن‏

گفته شده است كه چون نزول قرآن تا آخرين سال حيات پيامبر استمرار داشته و هميشه احتمال نزول آيات جديد در زمان پيامبر صلى اللَّه عليه و آله وجود داشت، جمع و تأليف نهايى آن در زمان حضرت ، امكان نداشته است .

نقد شاهد سوم‏

با توجه به آن كه 86 سوره در مكه و بيشترِ 28 سوره ديگر پيش از آخرين سال زندگى پيامبر صلى اللَّه عليه و آله نازل شده است و روايات تقسيم ودسته‏بندى سوره‏ها، چينشى همسان با چينش كنونى مصحف را نشان مى‏دهد، ^۵ مى‏توان گفت ترتيب كلى قريب به اتفاق سوره‏ها ، در سال‏هاى پايانى عمر رسول خدا صلى اللَّه عليه و آله مشخص شده و نظم بيشتر قرآن شكل گرفته بود.

شاهد چهارم : نبودن نص‏

اگر در ترتيب سوره‏ها نصّى از پيامبر صلى اللَّه عليه و آله وجود داشت، قطعاً مى‏بايست به ما

توجيه‏هاى ديگرى هم موجود است مانند اين كه شهادت دو شاهد بر اين اقامه مى‏شد كه آنچه نوشته‏شده ، پيش روى پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله نوشته شده و مورد تأييد آن حضرت بوده است ، ^۱ يا شهادت بر اين كه يكى از وجوه قرائت بوده و پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله آن را شنيده و تأييد نموده است ^۲ و يا توجيه‏هاى ديگر . ^۳
چهار. اين روايات، يكى از انگيزه‏هاى جمع قرآن را كشته شدن بسيارى از حافظان قرآن در جنگ يمامه دانسته‏اند؛ اما در فهرست شهداى اين جنگ، تنها نام افراد معدودى ذكر شده است كه حافظ بودنِ بيشينه قرآن در حقّ آنان محتمل است. . ^۴

شاهد دوم : گزارش زيد بن‏ثابت‏

دليل ديگرِ جمع اجتهادى قرآن، گزارش زيد بن ثابت است. او مى‏گويد: پيامبر صلى اللَّه عليه و آله از دنيا رفت در حالى كه قرآن گردآورى نشده بود. ^۵ اين بدان معناست كه قرآن كنونى حاصل ترتيب‏دهى صحابه و مربوط به پس از پيامبر است .

نقد شاهد دوم‏

اين گزارش ، مبتلا به روايت معارض است. روايات قول نخست و نيز گزارش ديگرِ خود زيد - كه از جمع قرآن در زمان پيامبر خدا خبر مى‏دهد - ، وثوق به آن را از ميان مى‏برد. ^۶ثانياً محتواى اين روايت ، در مدعا صراحت ندارد؛ زيرا احتمال دارد مراد،