كه خود ، دو سوره به حساب مى‏آيد. ^۱ روشن است كه اين گونه آراى شاذ، به دليل مخالف بودنشان با ادلّه متقن نزاهت قرآن از تحريف و همچنين ناسازگارى با اجماع مسلمانان، جايگاه و اعتبارى ندارند.
برخى معتقدند كه به اقتضاى تحقيق در روايات پيامبر صلى اللَّه عليه و آله و اهل بيت عليهم السلام و بر پايه آنچه در مصحف شريف آمده ، اين سوره‏ها از يكديگر مستقل اند و روايات پيش‏گفته ، يا سندشان ضعيف است و يا ناظر به مسئله فقهىِ لزوم جمع ميان دو سوره ضحى و اَ لَم نشرح (شرح / انشراح) و نيز دو سوره فيل و ايلاف در قرائت نماز فريضه اند . ^۲ گفتنى است كه قول اخير ، سخن اغلب فقيهان متأخّر است . ^۳

شمار سوره‏هاى قرآن‏

در باره تعداد سوره‏هاى قرآن نيز اختلاف است. طَبْرِسى و ديگران نقل كرده‏اند كه پيامبر خدا صلى اللَّه عليه و آله فرمود :
جَميعُ سُوَرِ القُرآنِ مِئَةٌ وأربَعَ عَشرَةَ سورَةً .^۱
مجموع سوره‏هاى قرآن ، يكصد و چهارده سوره است .
مفسّران اهل سنّت ، اقوال متعددى نقل كرده‏اند : سيوطى مى‏گويد: 85 سوره قرآن مكى و 28 سوره مدنى است. ^۲ برخى ديگر از ابن مسعود نقل كرده‏اند كه سوره‏هاى قرآن 112 تاست. از زيد بن ثابت نقل شده كه سوره‏ها 114تاست و قول اكثر صحابه همين است. ^۳
اختلاف در شمارگان سوره‏هاى قرآن ، دو سبب دارد: نخست آن كه برخى قرآن‏پژوهان، سوره توبه (برائت) را جزئى از انفال شمرده‏اند، ^۴ چنان كه به گفته علامه طباطبايى، امامان اهل بيت عليهم السلام برائت را سوره‏اى مستقل نمى‏دانند؛ ^۵ بلكه آن را آياتى از سوره انفال مى‏شمارند . ^۶ همچنين بر پايه برخى روايات ، سوره‏هاى ضحى و اَ لَم نشرح ، يك سوره و نيز سوره‏هاى فيل و ايلاف ، يك سوره به شمار مى‏آيند. ^۷ سبب دوم ، آن است كه بر پايه برخى اقوال شاذ ، مُعَوَّذَتيْن (سوره‏هاى فلق و ناس) از سُوَر قرآن به شمار نمى‏آيند ^۸ يا برخى، سوره‏اى موسوم به «قنوت» را بر مى‏شمارند