بريزد . انسان گويد : زمين را چه شده است ؟ آن روز است كه زمين خبرهاى خود را باز گويد . همان گونه كه پروردگارت به او وحى كرده است . آن روز مردم به حالت پراكنده برآيند تا نتيجه كارشان به آنان نشان داده شود . پس هر كس هم وزن ذرّه‏اى نيكى كند ، نتيجه آن را خواهد ديد . و هر كس هم‏وزن ذرّه‏اى بدى كند نتيجه آن را خواهد ديد).

قرآن و پيامبرى‏

پيامبرشناسى و نبوّت نيز چهره‏اى ديگر از موضوعات ارزشمند قرآنى است كه ارمغان بشريت گرديده است.
بر اساس الگوى متون مقدّس عهدينى كه مدعيان پيروى از آن، خود را وابسته به الوهيت مى‏شمارند، نبّوت و وحى‏گيرى ، هيچ گونه ويژگى و مزيّت خاصى به همراه ندارد. فال‏گيرى، كهانت، حكمت‏آموزى، سحر و جادو و جز آن ، همه شعبه‏هاى گوناگون وحى‏گيرى اند. در اين نگرش ، پيامبران و وحى‏پذيران نيز افرادى معمولى هستند كه به عصيان و گناه آلوده مى‏شوند و گرفتار اعمال خلاف اخلاق و تجاوز به نواميس خود و ديگران مى‏گردند!^۱ حتى خدعه و نيرنگ و دروغ و نفاق ، در كار ايشان معمول است.^۲ آنان گاه همديگر را لعن و نفرين مى‏كنند و در عين حال نبوّت و رسالت نيز دارند!^۳ همانان كه با سابقه‏اى تاريك و ناهنجار در قتل و آزار ديگران، كار را از اندازه گذرانده‏اند، يكباره به مكاشفه نايل مى‏شوند و رسالت مى‏يابند!^۴
در نگرش قرآنى، انبياى الهى ، پيام‏آوران نجات بشر اند كه براى هدايت انسان به سوى كمال انسانى و بارور كردن استعدادهاى انسانى مبعوث شده‏اند، و از همه اين