نداشته‏اند:
(وَ كُلاًّ جَعَلْنَا صَلِحِينَ * وَ جَعَلْنَهُمْ أَئِمَّةً يَهْدُونَ بِأَمْرِنَا وَ أَوْحَيْنَآ إِلَيْهِمْ فِعْلَ الْخَيْرَ تِ وَ إِقَامَ الصَّلَوةِ وَ إِيتَآءَ الزَّكَوةِ وَ كَانُواْ لَنَا عَبِدِينَ .^۱
همه را شايسته قرار داديم . و آنها را پيشوايانى قرار داديم كه به فرمان ما هدايت مى‏كنند . به آنها انجام كارهاى خير و اقامه نماز و پرداخت زكات را وحى كرديم ، و آنان پرستندگان ما بودند).
آنان در راه اداى رسالت توحيدى خويش، محروميت‏ها، هجرت‏ها، تهمت‏ها، اهانت‏ها و دشوارى‏هاى بسيارى را، براى رضاى خداوند بر خود هموار ساختند.آرى، چنين كسانى حامل وحى وامانتدار رسالت حق بوده‏اند.
(اللَّهُ أَعْلَمُ حَيْثُ يَجْعَلُ رِسَالَتَهُ .^۲
خداوند داناتر است كه رسالتش را در كجا قرار مى‏دهد).

2 - 2. اشاره‏هاى قرآن به اسرار آفرينش‏

طبيعت‏نمايى و اشاره‏هاى علمى قرآن به رازهاى نهفته در دل كاينات، نمودى ديگر از قلمروهاى شگفتى‏زاى اين كتاب بى‏همتاست. قرآن ، كتابى است كه براى هدايت و تربيت انسان فرود آمده است و كتاب انسان‏پرورى است، نه طبيعت‏شناسى؛ ليكن از آن جا كه گوينده آن، آفريدگار و رازآگاه به اسرار گيتى است، بالطبع به تناسب موضوعات مورد توجّه، چهره‏هايى از عرصه وجود در گفتار او تبلور مى‏يابد كه جلوه‏نماى اسرارى از تكوين حيات مى‏گردد:
(قُلْ أَنزَلَهُ الَّذِى يَعْلَمُ السِّرَّ فِى السَّمَوَ تِ وَ الْأَرْضِ .^۳
بگو : آن كه راز را در آسمان‏ها و زمين مى‏داند ، آن را فرو فرستاده است).