دعوت به تفكّر و تدبّر و بيدارى انديشه:
(... كَذَ لِكَ نُفَصِّلُ الْأَيَتِ لِقَوْمٍ يَتَفَكَّرُونَ .^۱
اين چنين آيات را تفصيل مى‏دهيم براى گروهى كه مى‏انديشند) .
(كِتَبٌ أَنزَلْنَهُ إِلَيْكَ مُبَرَكٌ لِّيَدَّبَّرُواْ ءَايَتِهِ وَ لِيَتَذَكَّرَ أُوْلُواْ الْأَلْبَبِ .^۲
كتابى خجسته فرو فرستاديم ، تا در آيات آن تدبر كنند ، و صاحبان انديشه ناب پند آموزند).
توصيه به شكيبايى و پايدارى در برابر دشوارى‏ها:
(وَكَأَيِّن مِّن نَّبِىٍ‏ّ قَتَلَ مَعَهُ رِبِّيُّونَ كَثِيرٌ فَمَا وَهَنُواْ لِمَآ أَصَابَهُمْ فِى سَبِيلِ اللَّهِ وَمَا ضَعُفُواْ وَمَا اسْتَكَانُواْ وَاللَّهُ يُحِبُّ الصَّبِرِينَ .^۳
و چه بسا پيامبرانى كه همراه او توده‏هاى انبوه كارزار كردند ، و در برابر آنچه در راه خدا بديشان رسيد ، سستى نورزيدند و ناتوان نشدند و تسليم نگرديدند ، و خداوند شكيبايان را دوست دارد).
دعوت به توكّل و اعتماد به خداوند:
(إِنَّ الَّذِينَ قَالُواْ رَبُّنَا اللَّهُ ثُمَّ اسْتَقَمُواْ تَتَنَزَّلُ عَلَيْهِمُ الْمَلَئِكَةُ أَلَّا تَخَافُواْ وَ لَا تَحْزَنُواْ وَ أَبْشِرُواْ بِالْجَنَّةِ الَّتِى كُنتُمْ تُوعَدُونَ .^۴
آنان كه گفتند : پروردگار ما اللَّه است ، و پايدارى كردند ، فرشتگان بر آنها فرود مى‏آيند كه:نترسيد و اندوهگين نشويد.و شاد باشيد به بهشتى كه وعده داده شديد) .
(... فَإِذَا عَزَمْتَ فَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُتَوَكِّلِينَ .^۵
هر گاه تصميم گرفتى ، به خدا توكل كن ، كه خداوند توكل‏كنندگان را دوست دارد).
دعوت به اميد و نشاط و دورى از نوميدى: