آن است كه گوينده در سخن خويش كلماتى يك‏وزن و آهنگين بياورد. سجع در نثر، حكم قافيه را در شعر دارد . به جاى «سجع» در مورد قرآن، واژه «فاصله» را نهاده‏اند. ¹ سجع را سه گونه دانسته‏اند:
1. سجع متوازن، آن است كه كلمات آخر جمله‏ها، هم در وزن (هجا) و هم در حرف‏رَوى،² مطابق باشند، مانند كار و بار، خامه و نامه.
نمونه‏اى از اين گونه فواصل قرآن مجيد را اين آيات دانسته‏اند:
(فِيهَا سُرُرٌ مَّرْفُوعَةٌ * وَ أَكْوَابٌ مَّوْضُوعَةٌ .³
در بهشت تخت‏هايى بلند و قدح‏هايى گذاشته شده است).
(فِى سِدْرٍ مَّخْضُودٍ * وَ طَلْحٍ مَّنضُودٍ * وَ ظِلٍّ مَّمْدُودٍ .⁴
در زير درخت كُنار بى‏خار . و درختان موز بر هم چيده شده و سايه‏هاى پايدار است).
(وَ الشَّمْسِ وَ ضُحَاهَا * وَ الْقَمَرِ إِذَا تَلَاهَا * وَ النَّهَارِ إِذَا جَلَّاهَا * وَ الَّيْلِ إِذَا يَغْشاهَا .⁵
سوگند به خورشيد و روشنايى‏اش ، و سوگند به ماه كه در پى آن مى‏آيد و سوگند به روز چون روشن گرداند و شب كه آن را چون پرده پوشاند ) .
2 . سجع مطرّف، آن است كه الفاظ آخر جمله‏ها ، در حرف‏روى همگون، ولى در وزن (هجا) مختلف باشند؛ مانند كار و شكار، مال و آمال و شانه و نشانه. از فواصل قرآن كريم مى‏توان نمونه‏هاى ذيل را به عنوان «سجع مطرّف» برشمرد:
(مَّا لَكُمْ لَا تَرْجُونَ لِلَّهِ وَقَارًا * وَ قَدْ خَلَقَكُمْ أَطْوَارًا .⁶