۷۸.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :دونْ پايه ترين فرد اهل بهشت ، هنگامى كه مى رود ، بر اسبى از ياقوت سرخ كه بال هايى از طلا دارد ، مى نشيند و هزار هزار خدمتكار ، از پسركان جاويدان ، او را همراهى مى كنند «و چون بِدان جا بنگرى ، [ سرزمينى از ]نعمت و پادشاهىِ بزرگ مى بينى» .

۷۹.الدُرّ المنثورـ به نقل از عِكرِمه ـ: عمر بن خطّاب ، بر پيامبر خدا صلى الله عليه و آله وارد شد . ديد كه ايشان ، بر بوريايى از برگ درخت خرما ، آرميده و بوريا بر پهلوى ايشان ، رد انداخته است . عمر ، گريه اش گرفت . پيامبر صلى الله عليه و آله فرمود : «چرا گريه مى كنى؟» .
عمر گفت : به ياد كسرا و قيصر و پادشاه حبشه و سلطنت آنها افتادم ، در حالى كه تو ، پيامبر خدا هستى و بر بوريايى از برگ درخت خرما ، آرميده اى !
فرمود : «آيا نمى پسندى كه براى ايشان ، دنيا باشد و براى ما ، آخرت ؟».
پس خداوند ، اين آيه را فرو فرستاد : «و چون بِدان جا بنگرى ، [ سرزمينى از ]نعمت و پادشاهىِ بزرگ مى بينى» .

۸۰.المستدرك على الصحيحينـ به نقل از ابو هُرَيره ـ: مردى نزد پيامبر صلى الله عليه و آله آمد و گفت : اى محمّد! اگر بهشت ، پهنايش آسمان ها و زمين است ، پس دوزخ كجاست؟
فرمود : «وقتى شب ، همه جا را فرو مى پوشانَد ، روز در كجا قرار داده مى شود؟ » .
مرد گفت : خداوند ، داناتر است .
فرمود : «اين چنين ، خداوند ، آنچه را بخواهد ، انجام مى دهد» .

۸۱.امام باقر عليه السلام :اُسقف نجران ، به نزد عمر بن خطّاب آمد و گفت : اى امير مؤمنان ! سرزمين ما ، سردسير و پُر رنج و مشقّت است و سپاهيان ، در آن جا تاب نمى آورند و من ، خود ، خراجِ سرزمينم را ضمانت مى كنم و هر ساله ، آن را به طور كامل ، برايت مى آورم .
[از آن پس ،] او خود ، شخصا به همراه يارانش خراج را مى آورد و تحويل بيت المال مى داد و عمر ، به او رسيد مى داد.
يك سال اسقف ـ كه پيرمردى زيبا بود ـ ، آمد . عمر ، او را به خدا و دين پيامبر خدا صلى الله عليه و آله فرا خواند و از امتيازهاى اسلام و نعمت و كرامتى كه [ در آخرت ] در انتظار مسلمانان است ، برايش گفت.
اسقف به او گفت : اى عمر ! شما در كتابتان مى خوانيد كه خداوند ، بهشتى دارد كه پهنايش ، همچون پهناى آسمان و زمين است . پس دوزخ ، كجا جاى دارد؟
عمر ، خاموش مانْد و سرش را پايين انداخت . امير مؤمنان [ على ] عليه السلام كه در آن جا حاضر بود ، فرمود : «پاسخ اين نصرانى را بده» .
عمر گفت : تو ، پاسخ او را بده.
امير مؤمنان عليه السلام به او فرمود : «اى اسقف نجران ! من پاسخت را مى دهم . به من بگو كه هر گاه روز در مى آيد ، شب كجاست ؟ و چون شب مى شود ، روز كجاست؟» .
اسقف گفت : فكر نمى كردم كه كسى پاسخ اين سؤال مرا بدهد.

۷۸.عنه صلى الله عليه و آله :إِنَّ أَدنَى أَهلِ الجَنَّةِ مَنزِلَةً الَّذِي يَركَبُ فِي أَلفِ أَلفٍ مِن خَدَمَةٍ مِن الوِلدانِ المُخَلَّدِينَ ، عَلى خَيلٍ مِن ياقُوتٍ أَحمَرَ لَها أَجنِحَةٌ مِن ذَهَبٍ «وَ إِذَا رَأَيْتَ ثَمَّ رَأَيْتَ نَعِيمًا وَ مُلْكًا كَبِيرًا » . ^۱

۷۹.الدرّ المنثور عن عكرمة :دَخَلَ عُمَرُ بنُ الخَطَّابِ عَلى رَسُولِ اللّهِ صلى الله عليه و آله وَهُوَ راقِدٌ عَلى حَصِيرٍ مِن جَرِيدٍ قَد أَثَّرَ فِي جَنبِهِ ، فَبَكى عُمَرُ ، فَقالَ : ما يُبكِيكَ؟ فَقالَ : ذَكَرتُ كِسرَى وَمُلكَهُ ، وقَيصَرَ ومُلكَهُ ، وَصاحِبَ الحَبَشَةِ وَمُلكَهُ ، وَأَنتَ رَسُولُ اللّهِ عَلى حَصِيرٍ مِن جَرِيدٍ .
فَقالَ : أَما تَرضَى أَنَّ لَهُم الدُّنيا وَلَنا الآخِرَةَ ؛ فَأَنزَلَ اللّهُ : «وَ إِذَا رَأَيْتَ ثَمَّ رَأَيْتَ نَعِيمًا وَ مُلْكًا كَبِيرًا » . ^۲

۸۰.المستدرك على الصّحيحين عن أبي هريرة :جاءَ رَجُلٌ إِلى النَّبِيِ صلى الله عليه و آله فَقالَ : يا مُحَمَّدُ ، أَرَأَيتَ جَنَّةً عَرضُها السَّمواتُ وَالأَرضُ ، فَأَينَ النارُ؟ قالَ : أَرَأَيتَ اللَّيلَ الَّذِي قَد أَلبَسَ كُلَّ شَيءٍ فَأَينَ جُعِلَ النَّهارُ؟ قالَ: اَللّهُ أَعلَمُ ، قالَ : كَذلِكَ اللّهُ يَفعَلُ ما يَشاءُ . ^۳

۸۱.الإمام الباقر عليه السلام :قَدِمَ أُسقُفُ نَجرانَ عَلى عُمَرَ بنِ الخَطَّابِ ، فَقالَ : يا أَمِيرَ المُؤمِنِينَ ، إِنَّ أَرضَنا بارِدَةٌ سَدِيدَةُ ^۴ المَؤُونَةِ لا تَحمِلُ الجيشَ ، وَأَنا ضامِنٌ لِخَراجِ أَرضِي أَحمِلُهُ إِلَيكَ فِي كُلِّ عامٍ كَمَلاً ، فَكانَ يقدمُ هُو بِالمالِ بِنَفسِهِ ، وَمَعَهُ أَعوانٌ لَهُ حَتَّى يُوفِيَهُ بَيتَ المالِ ، وَيَكتُبَ لَه عُمَرُ البَراءَةَ .
قالَ : فَقَدِمَ الأُسقُفُ ذاتَ عامٍ ، وَكانَ شَيخا جَمِيلاً فَدَعاهُ عُمَرُ إِلى اللّهِ ، وَإِلى دِينِ رَسُولِ اللّهِ صلى الله عليه و آله ، وَأَنشَأَ يَذكُرُ فَضلَ الإِسلامِ وَما يَصِيرُ إِلَيهِ المُسلِمُونَ مِن النَّعِيمِ وَالكَرامَةِ .
فَقالَ لَهُ الاُسقُفُ : يا عُمَرُ ، أَنتُم تَقرَؤُونَ فِي كِتابِكُم أَنَّ للّهِِ جَنَّةً عَرضُها كَعَرضِ السَّماءِ وَالأَرضِ ، فَأَينَ تَكُونُ النارُ؟ قالَ : فَسَكَتَ عُمَرُ ، وَنَكّسَ رَأسَهُ ، فَقالَ أَمِيرُ المُؤمِنِينَ عليه السلام ، وَكانَ حاضِرا : أَجِب هَذا النَّصرانِيَّ ، فَقالَ لَهُ عُمَرُ : بَل أَجِبهُ أَنتَ .
فَقالَ عليه السلام لَه : يا أُسقُفَ نَجرانَ أَنا أُجِيبُكَ ، أَرَأَيتَ إِذا جاءَ النَّهارُ أَينَ يَكُونُ اللَّيلُ ، وَإِذا جاءَ اللَّيلُ أَينَ يَكُونُ النَّهارُ؟
فَقالَ الاُسقُفُ : ما كُنتُ أَرَى أَنَّ أَحدا يُجِيبُنِي عَن هَذِهِ المَسأَلَةِ . ^۵