۱۰۹.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :آگاه باشيد كه حسين ، درى از درهاى بهشت است . هر كه با او دشمنى كند ، خداوند ، بوى بهشت را بر وى حرام مى گرداند.

۱۱۰.امام كاظم عليه السلام :على ، درى از درهاى بهشت است . پس ، هر كه از درِ او وارد شود ، مؤمن است و هر كه از درِ او بيرون رود ، كافر است و هر كه از آن ، نه وارد شود و نه بيرون رود ، در آن طبقه اى است كه تصميم در باره آنها ، با خداست.

۱۱۱.سنن الترمذىـ به نقل از قيس بن سعد بن عباده ـ: من نمازم را خوانده بودم كه پيامبر صلى الله عليه و آله بر من گذشت و با پايش به من زد و فرمود : «آيا تو را به درى از درهاى بهشت ، راه نمايى نكنم؟»
گفتم : البتّه!
فرمود : «[ ذكرِ ] لا حَول و لا قوّة إلّا باللّه (هيچ اراده و قدرتى نيست ، مگر از جانب خداوند يكتا)» .

۱۱۲.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :بهشت ، هشت در دارد : هفت در ، بسته است و يك در ^۱ براى توبه باز است ، تا آن گاه كه خورشيد از جانب آن طلوع كند [ و در اين هنگام ، باب توبه بسته مى شود ].

۱۱۳.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :بهشت ، درى دارد كه به آن «درِ نيكى» مى گويند و تنها اهل نيكى كردن ، از آن [ به بهشت ] وارد مى شوند .

۱۰۹.عنه صلى الله عليه و آله :أَلا إِنَّما الحُسَينُ بابٌ مِن أَبوابِ الجَنَّةِ ، مَن عاداهُ حَرَّمَ اللّهُ عَلَيهِ رائِحَةَ الجَنَّةِ . ^۱

۱۱۰.الإمام الكاظم عليه السلام :إِنَّ عَلِيّا عليه السلام بابٌ مِن أَبوابِ الجَنَّةِ ، فَمَن دَخَلَ بابَهُ كانَ مُؤمِنا، وَمَن خَرَجَ مِن بابِهِ كانَ كافِرا، وَمَن لَم يَدخُل فِيهِ وَلَم يَخرُج مِنهُ كانَ فِي الطَّبَقَةِ الَّتِي للّهِِ فِيهِمُ المَشِيئَةُ . ^۲

۱۱۱.سنن الترمذي عن قيس بن سعد بن عبادة :مَرَّ بِيَ النَّبِيُ صلى الله عليه و آله وَقَد صَلَّيتُ ، فَضَرَبَنِي بِرِجلِهِ وَقالَ : أَلا أَدُلُّكَ عَلى بابٍ مِن أَبوابِ الجَنَّةِ؟ قلتُ : بَلَى! قالَ : لا حَولَ وَلا قُوَّةَ إِلَا بِاللّهِ . ^۳

۱۱۲.رسول اللّه صلى الله عليه و آله :لِلجَنَّةِ ثَمانِيةُ أَبوابٍ ؛ سَبعَةٌ مُغلَقَةٌ ، وَبابٌ مَفتُوحٌ لِلتَّوبَةِ حَتَّى تَطلُعَ الشَّمسُ مِن نَحوِهِ . ^۴

۱۱۳.عنه صلى الله عليه و آله :إِنَّ لِلجَنَّةِ بابا يُقالُ لَهُ : بابُ المَعرُوفِ ، لا يَدخُلُهُ إِلَا أَهلُ المَعرُوفِ . ^۵