۱۳۱.امام على عليه السلامـ در باره اين سخن خداى بلندمرتبه :«طراوت نعمت»ـ: آن ، چشمه اى است در بهشت كه از آن ، وضو مى گيرند و غسل مى كنند . پس طراوت نعمت ، بر آنان جارى مى شود .

۱۳۲.الزهد ، حسين بن سعيدـ به نقل از محمّد بن مسلم ـ: از امام صادق عليه السلام در باره دوزخيان پرسيدم . فرمود : «[ پدرم ]باقر عليه السلام مى فرمود : از دوزخ ، بيرون مى آيند و به كنار چشمه اى بر درِ بهشت ، به نام چشمه زندگانى ، بُرده مى شوند و از آب آن ، بر آنان مى پاشند و گوشت و پوست و موهايشان ، همچنان كه كِشته مى رويد مى رويد» .

۱۳۳.الاختصاصـ به نقل از عبد اللّه بن سِنان ـ: از امام صادق عليه السلام در باره حوض [ كوثر ]پرسيدم . به من فرمود : «حوضى است از بُصرا ^۱ تا صنعا . دوست دارى آن را ببينى ؟» . گفتم : آرى .
پس دستم را گرفت و مرا به پشت مدينه برد . سپس با پايش به زمين زد و من ، رودى را ديدم كه از اين كنارش ، آبى سفيدتر از برف ، روان بود و از آن كنارش ، شيرى سفيدتر از برف ، و در وسطش ، باده اى خوش رنگ تر از ياقوت ، به طورى كه هرگز ، چيزى خوش رنگ تر از آن باده در وسط شير و آب ، نديده بودم» .
به امام عليه السلام گفتم : قربانت گردم ! اين نهر ، از كجا سرچشمه مى گيرد و از كجا جارى مى شود؟ فرمود : «اين چشمه هايى كه خداوند در كتابش از آنها ياد كرده ، نهرهايى در بهشت اند : چشمه اى از آب ، چشمه اى از شير ، و چشمه اى از باده ، كه در اين نهر ، جريان مى يابند» .
در دو كرانه نهر ، درختانى ديدم و بر آنها ، دختركانى به سرهايشان آويزان بودند كه زيباتر از آنها در عمرم نديده بودم و در دست هايشان ، ظرف هايى بود در نهايتِ زيبايى كه از نوع ظرف هاى دنيا نبودند .

۱۳۱.الإمام عليّ عليه السلامـ فِي قَولِهِ تَعالى :«نَضْرَةَ النَّعِيمِ »ـ: هِيَ عَينٌ فِي الجَنَّةِ ، يَتَوَضَّؤُونَ مِنها وَيَغتَسِلُونَ ، فَتَجرِي عَلَيهِم نَضرَةُ النَّعِيمِ . ^۱

۱۳۲.الزهد للحسن بن سعيد عن محمّد بن مسلم :سَأَلتُ أَبا عَبدِ اللّهِ عليه السلام عَنِ الجَهَنَّمِيِّينَ ، فَقالَ : كانَ أَبُو جَعفَرٍ عليه السلام يَقُولُ : يَخرُجُونَ مِنها فَيُنتَهَى بِهِم إِلى عَينٍ عِندَ بابِ الجَنَّةِ تُسَمَّى : عَينَ الحَيَوانِ ، فَيُنضَحُ عَلَيهِم مِن مائِها، فَيَنبُتُونَ كَما يَنبُتُ الزَّرعُ لُحومُهُم وَجُلُودُهُم وَشُعُورُهُم. ^۲

۱۳۳.الاختصاص عن عبد اللّه بن سنان :سَأَلتُ أَبا عبدِ اللّهِ عليه السلام عَنِ الحَوضِ ، فَقالَ لِي : هُو حَوضُ ما بَينَ بُصرى ^۳ إِلى صَنعاءَ ، أَتُحِبُّ أَن تَراهُ؟ فَقُلتُ لَهُ : نَعَم ، قالَ : فَأَخَذَ بِيَدِي وَأَخرَجَنِي إِلى ظَهرِ المَدِينَةِ ، ثُمَّ ضَرَبَ بِرِجلِهِ ، فَنَظَرتُ إِلى نَهرٍ يَجرِي مِن جانِبِهِ هذا ماءٌ أَبيَضُ مِنَ الثَّلجِ ، وَمِن جانِبِهِ هذا لَبَنٌ أَبيَضُ مِنَ الثَّلجِ ، وَفِي وَسَطِهِ خَمرٌ أَحسَنُ مِنَ الياقُوتِ ، فَما رَأَيتُ شَيئا أَحسَنَ مِن تِلكَ الخَمرِ بَينَ اللَّبَنِ وَالماءِ!
فَقُلتُ لَهُ : جُعِلتُ فِداكَ، مِن أَينَ يَخرُجُ هذا؟ وَمِن أَينَ مَجراهُ؟ فَقالَ : هذِهِ العُيُونُ الَّتِي ذَكَرَها اللّهُ فِي كِتابِهِ أَنهارٌ فِي الجَنَّةِ : عَينٌ مِن ماءٍ ، وَعَينٌ مِن لَبَنٍ ، وَعَينٌ مِن خَمرٍ ، يَجرِي فِي هَذا النَّهرِ .
وَرَأَيتُ حافَّتَيهِ عَلَيهِما شَجَرٌ فِيهِنَّ جَوارٍ مُعَلَّقاتٌ بِرُؤُوسِهِنَّ ، ما رَأَيتُ شَيئا أَحسَنَ مِنهُنَّ ، وَبِأَيدِيهِنَّ آنِيَةٌ ما رَأَيتُ أَحسَنَ مِنها لَيسَت مِن آنِيَةِ الدُّنيا . ^۴