۱۴۵.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :همچنان كه در بهشت مى گشتم ، به نهرى رسيدم كه در دو كرانه اش ، سراپرده هايى از دُرّ ميان تهى بود . گفتم : «اين چيست ، جبرئيل؟ » .
گفت : اين ، همان كوثر است كه پروردگارت به تو عطا فرموده است .
ديدم گِل آن ( / بوى آن) ، ^۱ مُشك ناب است.

۱۴۶.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :بزرگ ترين نهر بهشت ، «كوثر» است . دختركان نورسيده همسال ، بر آن مى رويند . دوستان خدا ، در روز قيامت ، به ديدن آن مى روند.

۱۴۷.پيامبر خدا صلى الله عليه و آله :شبى كه به معراج بُرده شدم ، در بهشت ، نهرى ديدم كه از شير ، سفيدتر و از شَهْد ، شيرين تر و از تير ، راست تر بود و در كنار آن ، آب دستانى به شمارِ ستارگان وجود داشت و بر ساحلش ، گنبدهايى از ياقوت سرخ و دُرّ سفيد بود.

۱۴۸.امام صادق عليه السلام :در بهشت ، نهرى است كه در دو كرانه آن ، حور العين روييده اند و هر گاه مؤمن بر يكى از آنها بگذرد و پسندش افتد ، او را بر مى كند و خداوند عز و جلبه جايش يكى ديگر مى روياند.

۱۴۵.عنه صلى الله عليه و آله :بَينَما أَنا أَسِيرُ فِي الجَنَّةِ ، إِذا أَنا بِنَهرٍ ، حافَتاهُ قِبابُ الدُّرِّ المُجَوَّفِ ، قُلتُ : ما هَذا يا جِبرِيلُ؟ قالَ : هَذا الكَوثَرُ الَّذِي أَعطاكَ رَبُّكَ . فَإِذا طِينُهُ ـ أَو طِيبُهُ ^۱ ـ مِسكٌ أَذفَرُ . ^۲

۱۴۶.عنه صلى الله عليه و آله :أَكبَرُ أَنهارِ الجَنَّةِ الكَوثَرُ ، تَنبُتُ الكَواعِبُ الأَترابُ ^۳ عَلَيهِ ، يَزُورُهُ أَولِياءُ اللّهِ يَومَ القِيامَةِ . ^۴

۱۴۷.عنه صلى الله عليه و آله :لَمّا اُسرِيَ بِي رَأَيتُ فِي الجَنَّةِ نَهرا أَبيَضَ مِنَ اللَّبَنِ ، وَأَحلَى مِنَ العَسَلِ ، وَأَشَدَّ استِقامةً مِنَ السَّهمِ ؛ فِيهِ أَبارِيقُ عَدَدَ النُّجُومِ ، عَلَى شاطِئِهِ قِبابُ الياقُوتِ الأَحمَرِ وَالدُّرِّ الأَبيَضِ . ^۵

۱۴۸.الإمام الصادق عليه السلام :إِنَّ فِي الجَنَّةِ نَهرا حافَتاهُ حُورٌ نابِتاتٌ ، فَإِذا مَرَّ المُؤمِنُ بِإِحداهُنَّ فَأَعجبَتَهُ اقتَلَعَها، فَأَنبَتَ اللّهُ عز و جلمَكانَها . ^۶